آرایش کاشت و مقادیر آب در زراعت سیب زمینی با آبیاری قطره ای در مشهد

چکیده به منظور بررسی اثرات سه سطح آب آبیاری در آبیاری قطره ای و سه آرایش کاشت بر عملکرد سیب زمینی، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار، در ایستگاه تحقیقات کشاورزی طرق (مشهد) طی دو سال متوالی (۸۳ و۱۳۸۲) انجام شد. تیمارهای آرایش کاشت شامل تیمارB۱: یک ردیف کاشت روی هر پشته با فاصله ۷۵ سانتی متر بین ردیف ها با یک نوار آبیاری قطره ای، تیمار B۲: دو ردیف کاشت با فاصله ۳۵ سانتی متر روی پشته و یک نوار آبیاری مابین آنها با فاصله لوله های ۱۲۵ سانتی متر و تیمار B۳: دو ردیف کاشت با فاصله ۴۵ سانتی متر روی پشته و یک نوار آبیاری مابین آنها با فاصله لوله های ۱۵۰ سانتی متر و سه سطح آبیاری I۱، I۲ و I۳ معادل ۱۰۰، ۸۰ و ۶۰ درصد تامین آب مورد نیاز گیاه بود. تحلیل آماری نتایج نشان داد که عملکرد تیمار آبیاری I۱ نسبت به تیمارهای آبیاری I۲ و I۳ به ترتیب به میزان ۸۶/۵ و ۵۷/۵ تن در هکتار افزایش داشت. تیمار آرایش کاشت B۲ بیشترین عملکرد کل (۷/۱۹ تن در هکتار)، عملکرد قابل ارائه به بازار (۵/۱۸ تن در هکتار) و همچنین غده های ۳۵ تا ۵۵ میلی متری را تولید کرد. کارآیی مصرف آب آبیاری تیمار B۲ (۵۴/۳ کیلوگرم بر مترمکعب)، برتر از دو تیمار دیگر آرایش کاشت بود، گرچه تفاوت ها معنی دار نبود. کاهش سطح تامین آب آبیاری در زراعت سیب زمینی، باعث کاهش تولید کل غده و همچنین محصول قابل ارائه به بازار شد. تولید غده های ۵۵-۳۵ و بزرگتر از ۵۵ میلی متری و همچنین کارآیی مصرف آب آبیاری در تیمار آبیاری حداکثر سطح تامین آب آبیاری (۵۳/۳ کیلوگرم بر مترمکعب) نسبت به آبیاری های کمتر برتری معنی داری داشت واژه های کلیدی: سیب زمینی، آبیاری قطره ای، آرایش کاشت، کارآیی مصرف آب آبیاری