رحیم کسرایی
سیامک ساعدی

چکیده به منظور بررسی اثر لجن بیولوژیک بر رشد گیاه گوجه فرنگی یک سری آزمایش های گلدانی و هر گلدان محتوی ۱۷ کیلوگرم خاک با کشت نشای گوجه فرنگی با استفاده از پنج سطح مختلف لجن خشک (۵، ۱۰، ۲۰، ۳۰ و ۴۰ تن در هکتار) و دو شاهد (T۱ بدون لجن و T۲ با لجن و کود کامل) با ۸ تکرار در قالب طرح پایه کاملا تصادفی انجام پذیرفت. نتایج تجزیه واریانس وزن تر و خشک اندام های هوائی گیاه نشان داد که وزن آنها در مقایسه با شاهد ۲ در تیمارهای ۵ و ۱۰ تن لجن در هکتار در سطح احتمال ۱% افزایش یافته و از این سطوح به بعد افزودن لجن با کاهش شدید عملکرد و مسمومیت گیاه همراه بوده است. این کاهش در مقایسه با شاهد ۲ در سطح ۳۰ تن لجن در هکتار برای وزن تر در حدود ۲۰% و برای وزن خشک ۴۴% برآورد شده است. مقایسه میانگین درصد آب موجود در بوته های گوجه فرنگی در تیمارهای مورد استفاده نشان داد که مقدار آن تا سطح ۲۰ تن لجن در هکتار نسبت به شاهد ۲ تفاوت معنی دار وجود نداشته ولی بین تیمارهای ۳۰ و ۴۰ تن لجن در هکتار به طور معنی داری کاهش یافت (۰۵/۰p