تاثیر سطوح مختلف تنش خشکی بر عملکرد واجزای عملکرد هیبریدهای ذرت

چکیده به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف تنش خشکی بر عملکرد و اجزای عملکرد هیبریدهای ذرت و نیز ارزیابی همبستگی بین صفات و عملکرد در سطوح مختلف تنش، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار با استفاده از ۱۵ هیبرید ذرت در سال زراعی ۱۳۸۵ در ایستگاه تحقیقات زراعی قراخیل اجرا گردید. کرت های اصلی شامل چهار سطح تنش خشکی بود:a۱: آبیاری پس از ۵۰ میلی متر تبخیر از سطح تشت تبخیر a۲ : آبیاری پس از ۹۰ میلی متر تبخیر از سطح تشت تبخیر a۳: آبیاری پس از ۱۳۰ میلی متر تبخیر از سطح تشت تبخیر a۴ : آبیاری پس از ۱۷۰ میلی متر تبخیر از سطح تشت تبخیر. در کرت های فرعی هیبرید های ذرت قرار داشتند. درشرایط نرمال، تنش ملایم و شدید، هیبریدOSGT۱۴ به ترتیب با عملکرد۹/۴۴۵، ۹/۲۷۰ و ۸/۳۵۲ تن در هکتار دارای بیشترین عملکرد بود. در شرایط تنش خیلی شدید، هیبرید SPGT۱۲ با عملکرد ۷/۴۵۵ تن در هکتار بیشترین عملکرد را به خود اختصاص داد. از میان اجزای عملکرد، وزن هزار دانه، تعداد دانه در ردیف، تعداد ردیف دانه، تعداد دانه در بلال، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، قطر بلال و طول بلال بیشترین همبستگی را با عملکرد نشان دادند. به عبارتی می توان گفت این صفات بیشترین تاثیر را روی عملکرد دانه داشتند. همبستگی بین شاخص های تحمل به خشکی می تواند به عنوان معیاری برای انتخاب بهترین هیبریدها و نیز بهترین شاخص ها به کار رود. از آنجا که همبستگی بالایی بین شاخص های MP، GMP، Harm و STI با یکدیگر وجود داشت و از طرفی این شاخص ها دارای بالاترین همبستگی با عملکرد در شرایط نرمال و سطوح مختلف تنش بودند می توان از آنها به عنوان برترین شاخص ها نام برد و به کمک آنها ارقام متحمل و حساس را شناسایی نمود. واژه های کلیدی: تنش خشکی، ذرت، شاخص های تحمل