تاثیر توام آبیاری با آب شور و غلظت دی اکسید کربن بر برخی خصوصیات مورفوفیزیولوژیک گیاه گل تکمه ای L.) (Gomphrena globosa

چکیده: به منظور ارزیابی اثرات غلظت های مختلف دی اکسید کربن و آبیاری با آب شور بر برخی صفات رشدی گیاه گل تکمه ایL.) Gomphrena globosa)، یک آزمایش اسپیلت پلات بر پایه طرح کامل تصادفی با سه تکرار در گلخانه دانشکده کشاورزی دانشگاه فردوسی مشهد انجام شد. تیمار ها شامل سه غلظت دی اکسید کربن (۳۸۰ (شاهد)، ۷۰۰ و ۱۰۵۰ پی پی ام) و سه سطح شوری (۰ (بدون شوری)،۱۵۰ و ۳۰۰ میلی مولار کلرید سدیم) بود. نتایج نشان داد که با افزایش شوری تمام صفات اندازه گیری شده کاهش معنی داری داشته است، به طوریکه کمترین میزان صفات اندازه گیری شده در غلظت ۳۰۰ میلی مولار کلرید سدیم به دست آمد. افزایش غلظت دی اکسید کربن باعث اختلاف معنی دار در صفاتی نظیر وزن خشک اندام هوایی، سطح برگ و ارتفاع گیاه گردید. بر همکنش شوری و دی اکسید کربن نیز در صفات وزن خشک ریشه، تعداد برگ، سطح برگ، ارتفاع گیاه و تعداد گل در سطح احتمال ۱% و در وزن خشک اندام هوایی در سطح احتمال ۵% معنی دار شد. بدین ترتیب در تیمار شاهد (صفر میلی مولار کلرید سدیم)، با افزایش دی اکسید کربن تا ۷۰۰ پی پی ام، وزن خشک اندام هوایی، تعداد گل و تعداد برگ به ترتیب برابر ۱۹، ۱۹ و ۱۳ درصد نسبت به تیمار ۳۸۰ پی پی ام افزایش پیدا کرد و ارتفاع گیاه در غلظت ۱۰۵۰ پی پی ام دی اکسید کربن نسبت به شاهد دی اکسید کربن برابر ۲۶درصد افزایش یافت. نتایج نشان داد افزایش غلظت دی اکسید کربن باعث کاهش اثرات سوء شوری شده است، به طوری که گیاه زینتی گل تکمه ای در غلظت ۷۰۰ پی پی ام دی اکسید کربن عکس العمل بهتری را نسبت به شوری نشان داد.

Keywords:

واژه های کلیدی: ارتفاع ساقه , تعداد برگ , تعداد گل , سطح برگ , وزن خشک اندام هوایی