مطالعه تجزیه علف کش آترازین به وسیله باکتری های سودوموناس فلورسنس و سودوموناس آرژینوزا به عنوان منبع نیتروژن و کربن در شرایط آزمایشگاهی

چکیده تجزیه زیستی آترازین به وسیله باکتری ها به عنوان یکی از روش های مهم زیست پالایی مطرح می باشد. تجزیه این علف کش به وسیله باکتری ها از جنس های گوناگونی گزارش شده است. باکتری ها معمولا آترازین را به عنوان منبع نیتروژن و کربن استفاده می کنند. هدف این مطالعه بررسی تجزیه آترازین به وسیله باکتری های سودوموناس فلورسنس (P.F) و سودوموناس آرژینوزا (P.A) در شرایط آزمایشگاهی بوده است. آزمایش در قالب کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل با سه تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایش شامل دو گونه باکتری (سودوموناس فلورسنس و سودوموناس آرژینوزا)، سه سطح غلظت آترازین ۱۰۰، ۲۰۰ و ۳۰۰ (میلی گرم در لیتر) و چهار نوع محیط کشت نمکهای معدنی (کامل، بدون نیتروژن، بدون کربن و بدون نیتروژن و کربن) بود. نتایج بدست آمده از آزمایش نشان داد که هر دو باکتری توان تجزیه آترازین در هر سه غلظت در بازه زمانی ۴۸ ساعت را داشتند. لیکن با افزایش غلظت آترازین مقدار بیشتری از آن تجزیه شد. در سه غلظت ۱۰۰، ۲۰۰ و ۳۰۰ میلی گرم در لیتر تجزیه آترازین برای باکتری سودوموناس فلورسنس به ترتیب ۵/۱۸، ۹۱/۴۸ و ۶/۷۲ درصد و برای باکتری سودوموناس آرژینوزا ۰۸/۱۹، ۸۳/۳۳ و ۶۶/۶۲ درصد بود. در تیمار محیط کشت بدون نیتروژن بیشترین تجزیه به وسیله سودوموناس فلورسنس روی داد که تفاوت معنی داری با دیگر محیط های کشت داشت. در این آزمایش حضور نیتروژن عامل محدود کننده ای در تجزیه آترازین به وسیله باکتری سودوموناس فلورسنس بود. لیکن فاکتور نیتروژن تفاوت معنی داری درتجزیه آترازین به وسیله سودوموناس آرژینوزا درمقایسه با دیگر محیط های کشت نداشت. واژه های کلیدی: آترازین، تجزیه زیستی، سودوموناس آرژینوزا، سودوموناس فلورسنس