تاثیر سطوح مختلف یک پلیمر سوپرجاذب (superab A۲۰۰) و شوری خاک بر ظرفیت نگهداشت آب در سه بافت شنی، لومی و رسی

چکیده بخش کشاورزی عمده ترین مصرف کننده منابع آب در کشور ما می باشد. یکی از راهکارهای افزایش بازده آبیاری و استفاده بهینه از بارندگی در مناطق خشک و نیمه خشک استفاده از پلیمرهای سوپرجاذب است. پلیمرهای سوپر جاذب می توانند آب حاصل از آبیاری و بارندگی را جذب کرده، از فرونشت عمقی آن جلوگیری کنند و کارآیی مصرف آب را افزایش دهند. به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف پلیمر سوپرجاذب superab A۲۰۰ بر ظرفیت نگهداری آب و تخلخل خاک در خاک هایی با شوری و بافت مختلف سه آزمایش فاکتوریل درقالب طرح کرت های کاملا تصادفی با سه سطح شوری (شوری اولیه: شاهد،۴ و ۸ دسی زیمنس بر متر) و سطوح پلیمر (۰، ۲/۰، ۴/۰ و ۶/۰ درصد وزنی) در سه تکرار به صورت جداگانه در سه خاک با بافت مختلف (شنی، لومی و رسی) انجام شد. کاربرد ۶/۰ درصد وزنی پلیمر در شوری اولیه خاک شنی و لومی میزان آب قابل استفاده گیاه را به ترتیب ۲۰/۲ و ۲۰/۱ برابر نسبت به شاهد افزایش داد. بنابراین، مصرف پلیمر در خاک و مخصوصا خاک های شنی می تواند با افزایش ظرفیت نگهداری رطوبت و کاهش شوری خاک باعث موفقیت برنامه های آبیاری در مناطق خشک و نیمه خشک گردد. واژه های کلیدی: بافت خاک، شوری، پلیمر سوپرجاذب، آب قابل استفاده گیاه، تخلخل خاک