بهنام آبابایی - فارغ التحصیل مقطع دکتری، گروه آبیاری و آبادانی، دانشکده مهندسی و فناوری کشاورزی، دانشگاه تهران
تیمور سهرابی ملایوسف

چکیده از جمله روش های مرسوم طراحی سیستم های آبیاری تحت فشار، می توان به روش افت بار واحد (حداکثر گرادیان هیدرولیکی)، روش حداکثر سرعت جریان و روش درصد افت بار اشاره کرد. در این مطالعه، یک الگوریتم دو مرحله ای برای طراحی سیستم های آبیاری تحت فشار معرفی شده و در محیط برنامه نویسی LINGO توسعه داده شد. نتایج این مدل در یک سیستم آبیاری بارانی فرضی شامل سه لوله آبرسان (منیفلد) با روش های فوق مقایسه شد تا عملکرد این الگوریتم مورد ارزیابی قرار گیرد. نتایج نشان داد که الگوریتم بهینه سازی، به کاهش هزینه های یک سیستم آبیاری کوچک تا بیش از ۳ درصد و حصول یکنواختی توزیع مطلوب منجر می شود. همچنین مشاهده گردید که طراحی براساس معیار حداکثر گرادیان هیدرولیکی m.m-۱ ۰۱/۰، به بالاترین مقدار یکنواختی توزیع منجر شده و پس از آن به ترتیب مدل بهینه سازی اقتصادی، روش حداکثر گرادیان هیدرولیکی m.m-۱ ۰۲/۰ و روش حداکثر سرعت مجاز قرار گرفتند. مقدار انحراف استاندارد دبی واقعی خروجی از هر آبپاش نسبت به دبی اسمی آبپاش های به کار رفته در سیستم، برای روش های طراحی بهینه سازی، حداکثر گرادیان هیدرولیکی m.m-۱ ۰۱/۰، حداکثر گرادیان هیدرولیکی m.m-۱ ۰۲/۰ و روش حداکثر سرعت مجاز، به ترتیب ۱/۰، ۰۳/۰، ۰۵/۰ و ۱۲/۰ لیتر در ثانیه برآورد شدند. واژه های کلیدی : الگوریتم بهینه سازی اقتصادی، آبیاری تحت فشار، LINGO، WaterGEMS