بررسی وضعیت معابر شهر اصفهان براساس معیارها و ضوابط موجود برای دسترسی معلولین و جانبازان

مناسب سازی بستر کالبدی در جهت رسیدن به فرصت های برابر برای همه افراد و اقشار جامعه به منظور تحرک و جابه جایی در سطح شهر و دسترسی هر فرد به تمامی فضاهای شهری از ضروریات رشد و توسعه جامعه می باشد. بیش از ۱۵ سال از تهیه اولین مجموعه ضوابط و مقررات شهرسازی و معماری برای معلولین در ایران می گذرد اما وضعیت فعلی معابر نشان دهنده ناکام بودن این ضوابط در مقام اجرا می باشد. با توجه به مشکلات و موانع موجود در سطح شهر و افزایش تصادفات رانندگی در کشور و حوادث غیرمترقبه دیگر تعداد معلولین روزبه روز در حال افزایش می باشد. ولی متاسفانه اقدامات شایسته و کافی در جهت مناسب سازی فضای شهری، از جمله معابر که از مهمترین کاربری­ های شهری جهت عبورومرور معلولین می باشد صورت نگرفته است. هدف این پژوهش بررسی معابر شهر اصفهان با استفاده از ضوابط و معیارهای جمع آوری شده از منابع مختلف در جهت رفاه حال معلولین و جانبازان شهر اصفهان می باشد. در راستای رسیدن به این هدف با استفاده از روش کتابخانه ای و تلفیقی از روشهای تحلیلی که با پیمایش­ های میدانی، تهیه پرسشنامه و مصاحبه با معلولین و نابینایان انجام گرفته به بررسی ۷۸ معبر اصلی و فرعی شهر اصفهان پرداخته شده و نتایج آن به صورت جدول، نمودار و نقشه ارائه شده است . در پایان پیشنهاداتی جهت رفع موانع و مشکلات موجود و ساماندهی وضعیت معابر ارائه شده است.

Keywords:

معلولین , معابرشهری , مناسب سازی , برنامه ریزی شهری , اصفهان