اثر رژیم های کم آبیاری روی برخی از خصوصیات مورفوفیزیولوژیکی چهار رقم انجیر

میزان آب قابل دسترس برای گیاهان از جمله عوامل مهمی است که، رشد رویشی در گیاهان را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف از مطالعه این تحقیق بررسی ارقام مختلف انجیر از لحاظ مقاومت به رژیم های مختلف کم آبیاری می باشد. بدین منظور آزمایشی به صورت فاکتوریل (۴×۴) در قالب طرح کاملا تصادفی با ۳ تکرار به اجرا درآمد. ارقام مورد مطالعه شامل: سبز، سیاه، شاه انجیر و متی می باشد، که با ۴ سطح آبیاری شامل تامین آب کافی برای گلدان ها (%۱۰۰ ظرفیت زراعی)، تنش ملایم (%۷۵ ظرفیت زراعی)، تنش متوسط (%۵۰ ظرفیت زراعی) و تنش شدید (%۲۵ ظرفیت زراعی) تیمار شدند. برخی از خصوصیات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی شامل: رشد شاخه، تعداد برگ، سطح برگ، طول ریشه، سطح ریشه، وزن تر و خشک اندام های هوایی و ریشه، نسبت ریشه به اندام هوایی، محتوای نسبی آب برگ، نشت الکترولیت، میزان کلروفیل و پرولین برگ اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که، رشد شاخه، سطح برگ، تعداد برگ، وزن تر و خشک اندام های هوایی و ریشه، محتوای نسبی آب برگ، کلروفیل برگ با افزایش شدت تنش کاهش یافته، در حالی که با افزایش شدت تنش طول ریشه، سطح ریشه، نسبت ریشه به اندام هوایی، نشت الکترولیت و پرولین برگ افزایش می یابد. همچنین نتایج نشان داد که، رقم سیاه نسبت به سایر ارقام شرایط کم آبی را بهتر و بیشتر تحمل می کند. داده ها نشان داد که، رقم مهمترین فاکتور جهت تعیین خصوصیات مورفوفیزیولوژیکی در انجیر می باشد.

Keywords:

Ficus carica L , تنش خشکی , نشت الکترولیت , کلروفیل , پرولین