خسرو خواجه (مترجم)

 به منظور دستیابی به روش دقیق تبدیل تصویربرداری PAN از تصویر فضایی به شئی فضایی یک مدل ریاضی طراحی شده است که در آن برای تعیین توجیه خارجی تصاویر از حداقل یک نقظه کنترل زمینی (۱) (GCP) استفاده می گردد. این مدل ریاضی در ابتدا برای تصاویر ماهواره اسپات تهیه شده بود که از معادلات همخطی جهت تهیه مدل مسیر ماهواره استفاده می گردد، در حالی که اختلاف ارتفاع ماهواره با زمان با استفاده از چند جمله ای درجه بالا مدل سازی تحقق می یافت. اطلاعات اولیه مداری از داده های افه مریز مفروض بدست آمده است و پالایش نیز با استفاده از راه حل حداقل مربعات تکراری انجام پذیرفته است. این مدل ریاضی برای سه حالت متفاوت مورد آزمون قرار گرفت: ۱) تصویر تکی ۲) استریپ (ناشی از یک آشکارساز در طی گذر مداری) و ۳) زوج برجسته. برای حالت های (۱) و (۲) خطای میانگین ۱/۹ متر در عرض و ۶/۷ در طول را می توان با استفاده از یک نقطه کنترل زمینی GCP برای مدل سازی بدست آورد. استفاده از یک نقطه کنترل زمینی از یک نقشه مقیاس ۵۰۰۰۰:۱ شناسایی گردید. دقت­ هایی به ترتیب ۳/۳۸ متر در عرض، ۶/۴۲ متر در طول و ۸/۲۳ متر در ارتفاع برای زوج برجسته بدست آمد. نتایج مدل را تائید می کند و تا حدی ایده هایی را مطرح می سازد که با آن PAN (IRS-۱C) خواهد توانست در تحولات آتی فتوگرامتری و کارتوگرافی موثر باشد. نرم افزاری که برای مدل سازی ارتفاع مداری در این مقاله بیان شده است بخشی از SOFTSPACE، ایستگاه فتوگرامتری رقومی برای کار با داده های استریوی تصاویر IRS-۱C PAN، و اسپات است که یک بسته نرم افزاری چند کاره پیش پردازی، تبدیل عکس به نقشه، مدل رقومی زمین (DTM) و مدول های گردآوری عارضه است.

IRS-۱C PAN, مدل سازی حالت مداری, تصویر تکی, زوج برجسته, دقت تعیین موقعیت ۳D