بررسی کارکردهای جداسازی کارائی در خدمات ابری پایه

رایانش ابری تکامل فناوری اطلاعات و یک مدل تجاری غالب برای ارائه منابع فناوری اطلاعاتاست. با استفاده از رایانش ابری ، افراد و سازمان ها می توانند دسترسی به شبکه مورد تقاضا را به مجموعه مشترک منابع فناوری اطلاعات مدیریت شده و مقیاس پذیر مانند سرورها ، فضای ذخیره سازی و برنامه ها بدست آورند. اخیرا ، دانشگاهیان و همچنین پزشکان توجه زیادی به محاسبات ابری کرده اند. اساسا سه مدل اصلی و پایه خدمات رایانش ابری وجود دارد: زیرساخت به عنوان سرویس (IaaS) ، بستر به عنوان سرویس (PaaS) و نرم افزار به عنوان سرویس .(SaaS) از نظر ذخیره سازی و جمع آوری منابع ، تفاوت های واضحی بین این سه مدل و آنچه که آنها می توانند به یک تجارت ارائه دهند وجود دارد، اما آنها همچنین می توانند با یکدیگر تعامل داشته و یک مدل جامع از محاسبات ابری را تشکیل دهند. جداسازی عملکرد یک چالش اساسی در ارائه خدمات ابری است و مدیریت عملکرد لازمه دستیابی به اهداف کیفی در ابرها است. اگرچه بسیاری از تحقیقات این موضوع را بررسی کرده اند، اما در مورد ابعاد، چالش ها و فرصت های مدیریتی کمبود تحلیل وجود دارد. این پژوهش به بررسی ابعاد و کارکردهای انزوای عملکرد در خدمات ابری پایه می پردازد. در انتهای پژوهش نیز توصیه ها پیشنهاداتی درجهت بکارگیری موثرتر این مشخصه در محیط های رایانش ابری بیان شده است.

Keywords:

جداسازی کارائی , رایانش ابری , کارائی , قرارداد سرویس , زمان پاسخ , سرویس های ابری