فاطمه حسینی پور - استادیار، دانشگاه پیام نور، واحد زنگی آباد، کرمان، ایران
محمدجواد حسنی - استادیار، گروه اکولوژی، پژوهشگاه علوم و فناوری پیشرفته و علوم محیطی، دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته، کرمان، ایران
محمد داستانپور - استاد، موسسه آموزش عالی غیرانتفاعی کرمان، کرمان، ایران

عضو سنگ آهک گوری از سازند میشان در جنوب خاوری حوضه زاگرس (شمال بندرعباس) از لایه های سنگ آهک مارنی دارای پوسته های اویسترها تشکیل شده است. ۷ گونه از Ostreidae و Gryphaeidae شناسایی شده اند که متعلق به چهار جنس (Crassostrea, Cubitostrea, Ostrea and Hyotissa و شامل                                                                Cubitostrea frondosa, Cubitostrea dubertreti, Cubitostrea digitalina, Crassostrea gryphoides, Hyotissa virleti, Ostrea vesitata و Ostrea plicatulaهستند. این فسیل ها برای اولین بار از حوضه زاگرس گزارش می شوند. سن این نهشته ها با توجه به حضور Borelis melo curdica  بوردیگالین تعیین شده است. روش زندگی خوابیده (Recliner)، همراه بودن کفه های راست و چپ با هم و کم بودن آثار فرسایش در سطح پوسته این دوکفه ای ها نشان از دفن این مجموعه به صورت درجا، در محیطی کم ژرفا با شوری بالا، نزدیک ساحل و با نرخ متوسط تا کم رسوب گذاری دارد. مجموعه هایی از اویسترهای میوسن پیشین همانند مجموعه مورد مطالعه، از دیگر نقاط تتیس نیز گزارش شده که نشان دهنده وجود یک راه ارتباطی آبی در طول زمان میوسن پیشین با تتیس است. بنابراین از اویسترها می توان برای تطابق گسترش جغرافیای دیرینه نهشته های میوسن پیشین استفاده کرد.

اویستر, میوسن پیشین, سازند میشان, گوری, زاگرس, جغرافیای دیرینه, پالئواکولوژی