سامانه گسلی دهشیر سازنده لبه باختری مجموعه گسلهای جنبای راستالغز راستبر شمالی- جنوبی در پهنه فلات مرکزی ایران و دربرگیرنده ۶ پارهگسل به گونهای خطی است که در گذر از پهنههای زمینساختی سنندج- سیرجان، کمان ماگمایی ارومیه- دختر و ایران مرکزی، سبب بریدگی و جا به جایی راستبر سنگنهشتههای آتشفشانی ائوسن و بادزنهای آبرفتی کواترنری شده است. گواههای زمینریخت شناختی نشان از جنبایی این سامانه گسلی در کواترنری پایانی دارد و بررسیهای پارینهلرزهشناختی گواهی بر جنبش لرزهای پارهگسل مروست در بازه زمانی پلیستوسن پایانی و
هولوسن دارد. برای شناخت هرچه بیشتر پیشینه لرزهای این پارهگسل در بازه زمانی میانمدت (۱۰۳ تا ۱۰۵ سال) با توجه به ویژگیهای ریخت زمینساختی و رسوبی- چینهای، ۳ ساختگاه در فاصله ۳۵ کیلومتری از یکدیگر در درازای پارهگسل مروست با هدف انجام بررسیهای پارینهلرزهشناختی برگزیده شده است. رخنمون برآمده از حفر ترانشهای عمود بر راستای گسل در جنوبیترین ساختگاه (هرابرجان)، پدیدارکننده شاخههای گسلی پرشیب با راستای °۱۰±۱۴۰N به همراه خشلغزهایی با ریک نزدیک به افقی و سازوکار چیره راستالغز راستبر است. در ساختگاه شمال مروست نیز ترانشه حفرشده در گستره پارهگسل مروست دربرگیرنده نهشتههای آبرفتی و کوهرفتی پلیستوسن پایانی-
هولوسن است که با انجام سنسنجی نهشتههای سست غنی از کوارتز به روش
لومینسانس نوری (OSL) تا Ka ۷۲ سنیابی شدهاند. بررسیهای پارینهلرزهشناختی در این ساختگاه نشان از ماندگاری گواههای به جای مانده از جنبش شدید لرزهای همراه با گسیختگی سطحی برای بخشی از پارهگسل مروست دارد، به گونهای که همترازی زمانی میان زمینلرزههای پارینه با بزرگای ۷Mw > ≈ بیانگر دستکم رخداد ۷ زمینلرزه در گذر ۴۳ هزار سال گذشته و با میانگین دوره بازگشت ۱۵۰±۳۶۵۰ سال است. رخداد جوانترین زمینلرزه (Event I) با جا به جایی راستبر میان ۲ تا ۴ متر و با درازای گسیختگی سطحی بیش از ۴۰ کیلومتر روی پارهگسل مروست بر پایه سنسنجی به روش OSL به ۲۲۰۰~ سال پیش نسبت داده می شود. سن جوان ترین رخداد لرزهای سازگار با نبود نشانههای ویرانی در سازه تاریخی مروست با پیشینه نزدیک به ۱۳۰۰ سال در فاصله کمتر از ۱۰ کیلومتری خاور پارهگسل مروست است. الگوی جنبشی روی پارهگسل مروست را میتوان در خوشه زمانی و در ۲بازه دگرشکلی ۱) همراه با جنبش لرزهای و ۲) به همراه جنبش لرزهای کم یا بیلرزه جای داد. با پنداشت پیوستگی چنین الگوی دگرشکلی تا چرخه لرزهای آتی، پارهگسل مروست امروزه در بازه همراه با جنبش لرزهای به سر میبرد که با لحاظ کمترین فاصله زمانی میان دو رخداد لرزهای پیاپی نزدیک به ۲۰۰۰ سال، تولید زمینلرزهای ویرانگر با بزرگای بیش از ۷ در سنجه Mw در آینده نزدیک دور از انتظار نیست.