امیر دیوانی - دانشیار دپارتمان فلسفه، دانشگاه مفید، قم، ایران.

کتاب خدا، قرآن، به زبان عربی آمده است؛ خداوند یکی از معجزه های جاودان پیغمبر ختمی (ص) را کتاب خود قرار داده است. خداوند همگان را به تدبر در قرآن و انکارکنندگان را به آوردن کتابی همچون قرآن و آیاتش فراخوانده است. از مقدمات مراجعه اکتشافی به قرآن دانستن زبان عربی است و هرچه درجه این مراجعه ارتقا یابد، دانستن زبان عربی ضروری تر می شود. زبان عربی یکی از پرقدرت ترین زبان های موجود در عالم زبان است. مشهورترین علوم ناظر به این زبان، دانش های صرف، نحو، معانی و بیان است. ترجمه و تفسیر قرآن بدون دانستن این دانش ها ممکن نیست و بخشی از درجه قوت ترجمه و توفیق در تفسیر به درجه تسلط بر آن ها وابسته است. در عین حال که پاره ای از قواعد مندرج در این دانش ها در متون تحقیقی این علوم کم تر وارد شده است، آثار قابل توجه آن قواعد در بخشی از متون تفسیری وارد شده است. در این نوشتار به یکی از این نوع قواعد پرداخته می شود: قاعده تضمین.

متن قرآن, فنون زبان عربی, دانش های زبانی, ترجمه قرآن, تفسیر قرآن, قاعده تضمین