ندا جوادی - گروه روانشناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
شیرین کوشکی - گروه روانشناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
فاطمه گلشنی - استادیار گروه روان شناسی عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، تهران، ایران.
آنیتا باغداساریانس - استادیار، واحد تهران مرکز، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

مقدمه: اکثر زنان یکی از علائم سندرم پیش از قاعدگی را تجربه می­کنند و این علائم بر کیفیت زندگی و روابط زنان در خانواده، محل کار و اجتماع تاثیر می گذارد. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر درمان هیجان­مدار فردی و زوجی بر شدت علائم پیش از قاعدگی انجام شد.روش: طرح پژوهش نیمه­آزمایشی از نوع پیش­آزمون و پس­آزمون با سه گروه آزمایشی و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش را تمامی زنان متاهل در شهر تهران تشکیل دادند که از این جامعه تعداد ۵۳ نفر با روش در دسترس به عنوان نمونه آماری انتخاب و در سه گروه (دوگروه آزمایش و یک گروه کنترل) به صورت تصادفی جایگزین شدند. یافته های مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه سندرم پیش از قاعدگی (استینر و همکاران، ۲۰۰۳) در سه نوبت پیش­آزمون و پس­آزمون و آزمون پیگیری مورد جمع آوری قرار گرفت و با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر مورد تحلیل قرار گرفت.یافتهها: یافته­های پژوهش نشان داد که میانگین شدت علائم پیش از قاعدگی گروه­های درمان هیجان مدار فردی و زوجی نسبت به پیش­آزمون کاهش پیدا کرد و نتایج تحلیل واریانس با اندازه­گیری مکرر نشان داد که تاثیر درمان­ها بر کاهش شدت علائم پیش از قاعدگی معنی­دار و پایدار است (p≤۰/۰۰۱) و نتایج مقایسه درمان هیجان مدار فردی و زوجی نشان از آن داشت که بین رویکرد­های هیجان مدار فردی و زوجی تفاوت معنی­داری وجود نداشت.نتیجه­گیری: با توجه به اثر بخش بودن رویکرد هیجان مدار فردی و زوجی، این رویکرد می تواند به عنوان یکی از روش های مداخله مورد استفاده مشاوران ازدواج و درمانگران خانواده قرار گیرد.

درمان هیجان مدار, زوج درمانی, سندرم پیش از قاعدگی