علی محمودزاده مرقی - گروه جامعه شناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
فریبا میراسکندری - گروه مردم شناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران (نویسنده مسئول)
محمدصادق فربد - گروه مردم شناسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

مقدمه: تحولات اجتماعی چند دهه گذشته در سطح جهانی، نظام خانواده را با تغییرات، چالش ها و مسائل متعددی روبرو ساخته و کاهش تدریجی رضایتمندی اعضای خانواده، موجب گسستگی روانی - اجتماعی و افزایش مواردی نظیر گرایش به طلاق گردیده است. این پژوهش باهدف بررسی نقش مهارت های زندگی، حل تعارض و حل مسئله در پیش بینی گرایش به طلاق زنان و مردان متاهل انجام شد.روش کار: جامعه آماری تحقیق، کلیه زوجین شهر کاشان را شامل گردیده که ۳۸۳ نفر از آن ها با استفاده از روش تصادفی خوشه ای موردبررسی قرارگرفته و داده ها با استفاده از نرم افزارهای SPSS تجزیه وتحلیل شدند. ابزارهای مورداستفاده، مقیاس های گرایش به طلاق قادرزاده و همکاران (۱۳۹۱)، مقیاس حل تعارض رحیم (۱۹۸۳) و مقیاس مهارت های ارتباطی و حل مسئله یارمحمدی واصل و همکاران (۱۳۸۹) بودند.نتایج: یافته ها نشان دادند که ارتباط معکوس و معنی داری میان برخورداری از مهارت های حل مسئله، مقابله با استرس، مهارت های ارتباطی، ابراز وجود، خودآگاهی، همدلی، حل تعارض، مهارت های جنسی و محبت ورزی با گرایش به طلاق وجود دارد (۱۸۷/۰- =r). تحلیل رگرسیون چندگانه به روش گام به گام نیز نشان داد که از میان عوامل فقط دو عامل مهارت های محبت و تعامل عاطفی و تصمیم گیری در پیش بینی گرایش به طلاق نقش معناداری دارند (۰۵/۰>p).نتیجه گیری: به نظر می رسد که برخورداری از مهارت های ارتباطی محبت و تعامل عاطفی و مهارت تصمیم گیری با کاهش مسائلی تعارض و تضاد میان زن و شوهر در کاهش میل به طلاق را نقش دارد.

طلاق, ارتباط, حل تعارض, حل مسئله