فریده شهبازی - دانشجوی دکتری روان شناسی عمومی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران.
رضا احمدی - استادیار گروه روان شناسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران.
مریم چرامی - استادیار گروه روان شناسی، واحد شهرکرد، دانشگاه آزاد اسلامی، شهرکرد، ایران.
احمد غضنفری - دانشیار گروه روان شناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شهرکرد، شهرکرد، ایران.

مقدمه و هدف: مشکلات رفتاری همچون خودکنترلی پایین سبب بروز آسیب های ارتباطی و روان شناختی در کودکان می شود. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش مهارت های ذهن آگاهی کودک محور بر تعامل والد- کودک و رفتارهای اجتماعی کودکان دارای خودکنترلی پایین انجام گرفت.روش کار: پژوهش حاضر آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل کودکان دارای خودکنترلی پایین شهر اصفهان در سال تحصیلی ۴۰۰-۱۳۹۹ بود. در این پژوهش تعداد ۴۰ کودک با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه­های آزمایش و گواه گمارده شدند (هر گروه ۲۰ کودک). گروه آزمایش مداخله مهارت های ذهن آگاهی کودک محور (بوردیک، ۱۳۹۶) را طی دو و نیم ماه در ۱۰ جلسه ۷۵ دقیقه ای دریافت نمودند. در این بین در گروه آزمایش ۳ کودک و در گروه گواه گواه نیز ۲ کودک ریزش داشتند. پرسشنامه های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه خودکنترلی کودکان، رابطه والد- کودک و مهارت اجتماعی بود. داده های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که آموزش مهارت های ذهن آگاهی کودک محور بر تعامل والد- کودک (۵۷/۰) و رفتارهای اجتماعی (۵۰/۰) کودکان دارای خودکنترلی پایین تاثیر معنادار دارد (۰۰۱/۰p<).نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که آموزش مهارت های ذهن آگاهی کودک محور با بهره گیری از فنونی همانند افکار، هیجانات و رفتار آگاهانه و بودن در زمان حال می تواند به عنوان یک روش کارآمد جهت بهبود تعامل والد- کودک و رفتارهای اجتماعی کودکان دارای خودکنترلی پایین مورد استفاده گیرد.

تعامل والد- کودک, خودکنترلی, رفتارهای اجتماعی و مهارت های ذهن آگاهی کودک محور