مهدی رمضانی - دانشجوی دکترا، دانشکده علوم، دانشگاه گلستان، گرگان، ایران
محمدرضا قاسمی - استادیار، پژوهشکده علوم زمین، سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور، تهران، ایران
آندرا زانکی - استاد، دانشکده زمین شناسی، دانشگاه Milano Bicocca، میلان، ایتالیا
محمدرضا شیخ الاسلامی - استادیار، پژوهشکده علوم زمین، سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور، تهران، ایران

از هم­تافت­های دره­انجیر و فریمان در شمال خاور ایران به عنوان بازمانده­های تتیس­کهن یاد می­شود.دو هم­تافت یادشده در بازه زمانی پرمین- تریاس در همسایگی زمین­درز تتیس­کهن قرار دارند و از این­رو فرگشت ساختاری آن را در خود ثبت کرده­اند. با توجه به شواهد ساختاری و سنگ­شناختی موجود و برخلاف نظرات پیشین که هم­تافت فریمان را یک پانه افزایشی معرفی کرده­اند، به نظر می­رسد هم­تافت­های یادشده آثار به جامانده از یک کمان ماگمایی باشند که در اثر فرورانش تتیس­کهن به زیر توران در زمان پرمین- تریاس شکل گرفته­اند. هم تافت فریمان را می­توان به دو بخش بالایی و زیرین تقسیم کرد. دست­کم ۲ گامه دگرریختی در بخش بالایی هم­تافت فریمان قابل تشخیص است. گامه دوم دگرریختی با شکل­گیری چین­های پیش‎روی گسلی همراه و به احتمال با گامه اصلی دگرریختی روی‎داده در حوضه تریاس آق­دربند در زمان رخداد ائوسیمرین همزمان بوده است. نوع دگرریختی در هم تافت‎های دره­انجیر و فریمان با تقسیم­کرنش مطرح‎شده برای پهنه ترافشارشی آق­دربند تحت تاثیر همگرایی مایل میان ایران و توران در زمان رخداد ائوسیمرین سازگاری دارد.

هم تافت فریمان, هم تافت دره انجیر, تتیس کهن, کمان ماگمایی, ائوسیمرین