ف نفر - دانش آموخته کارشناسی ارشد بیابان زدایی، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین دانشگاه شهرکرد
ع.ا ابراهیمی - دانشیار گروه مهندسی طبیعت، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین دانشگاه شهرکرد
ع.ا نقی پور - استادیار گروه مهندسی طبیعت، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین دانشگاه شهرکرد

شدت فزاینده بیابان زایی در بسیاری از نقاط جهان، تهدیدی جدی برای بشریت است و ا کثر کشورها را تحت تاثیر قرار داده و بعد از دو چالش تغییر اقلیم و کمبود آب شیرین به عنوان سومین چالش قرن بیست و یکم معرفی شده است. یکی از بهترین روش ها جهت ارزیابی تخریب سرزمین و بیابانی شدن اراضی (بیابان زایی) استفاده از مدل های بیابان زایی با توجه به شرایط منطقه می باشد. مطالعات گسترده ای به بررسی نقش عوامل موثر در بیابان زایی پرداخته اند که نتیجه آن ارائه مدل های مختلف می باشد. مدل های بیابان زایی برای درک و پیش بینی خطرات احتمالی زیست محیطی بسیار مهم است. مطالعات زیادی در داخل و خارج از ایران به منظور ارزیابی بیابان زایی صورت گرفته است که به ارائه مدل های منطقه ای فراوان که خاص همان مناطق هستند منجر شده است که برای استفاده از آن ها در مناطق دیگر با توجه به شرایط منطقه باید معیارها و شاخص های آن ها مورد ارزیابی مجدد قرار گرفته و اصلاح شوند. در این مطالعه مدل های مختلف بیابان زایی بررسی شده و نقاط ضعف و قت آن ها مورد بحث قرار گرفته است.

بیابان زایی، تخریب سرزمین، مدل، تغییر اقلیم