هادی امین رسولی - گروه علوم زمین، دانشکده علوم، دانشگاه کردستان، کردستان، ایران
مهدی مرادی - مدیر سازمان زمین شناسی غرب کشور، سنندج، ایران
زهرا سادات بالش آبادی - گروه علوم زمین، دانشکده علوم، دانشگاه کردستان، کردستان، ایران

کانسار باریت شاه نشین (شمال شرق مریوان)، بهگونه چینه سان و عدسی شکل، در میزبان سنگ های آتشفشانی کرتاسه پسین جای دارد. باریت ها به طور عمده تک کانی، درشت بلور و به شکل های صفحه ای و تیغه ای هستند. مقادیر δ۳۴S بین ۵۳/۲۱-۰۵/۱۹‰ باریت ها و مقایسه بین داده های ۸۷Sr/۸۶Sr نمونه های باریت (۷۰۶۴۹/۰ تا ۷۰۶۵۱/۰) با نسبت های آنها در آب دریای کرتاسه پسین (۷۰۷۵/۰( و سنگ های آتشفشانی میزبان (۷۰۴/۰ تا ۷۰۵/۰) بیانگر تشکیل کانسار شاه نشین توسط سیال های گرمابی زیردریایی است. این سیال دارای دو منشا ماگمایی و آب دریاست. تغییر در نسبت اختلاط این دو سیال به تغییر در فراوانی عناصر جزئی، (ppm ۳/۱۷۵-۶/۴) REEs و نسبت های LREE/HREE منجر شده است. نزدیکی مقادیر δ۳۴S نمونههای باریت و آب دریای مرتبط با آنها (۲۲-۲۰‰)، گویای مقدار کم گوگرد سیال ماگمایی، تشکیل باریت در جریان آزاد آب و شرایط اکسیدان بستردریاست. داده های باریت شاه نشین همسان کانسار نوع فلسیک کوروکو، نهشته شده در حوضه حاشیه قارهای بین پهنه فرورانش و حاشیه غیرفعال است.

شاه نشین, باریت, عناصر نادر خاکی, ایزوتوپ گوگرد, ایزوتوپ استرانسیوم