افزایش آستانه جابه جایی های هم لرزه قابل تشخیص در پردازش داده های GPS آهنگ بالا
عنوان مقاله: افزایش آستانه جابه جایی های هم لرزه قابل تشخیص در پردازش داده های GPS آهنگ بالا
شناسه ملی مقاله: JR_GSJ-22-85_007
منتشر شده در در سال 1391
شناسه ملی مقاله: JR_GSJ-22-85_007
منتشر شده در در سال 1391
مشخصات نویسندگان مقاله:
یحیی جمور - دانشیار، آموزشکده نقشه برداری، سازمان نقشه برداری، تهران، ایران
سجاد طبیبی - دانشجوی دکتری، گروه مهندسی ژئودزی، دانشکده مهندسی نقشه برداری، دانشگاه صنعتی خواجه نصیر الدین طوسی، تهران، ایران
مسعود مشهدی حسینعلی - استادیار، گروه مهندسی ژئودزی، دانشکده مهندسی نقشه برداری، دانشگاه صنعتی خواجه نصیر الدین طوسی، تهران، ایران
خلاصه مقاله:
یحیی جمور - دانشیار، آموزشکده نقشه برداری، سازمان نقشه برداری، تهران، ایران
سجاد طبیبی - دانشجوی دکتری، گروه مهندسی ژئودزی، دانشکده مهندسی نقشه برداری، دانشگاه صنعتی خواجه نصیر الدین طوسی، تهران، ایران
مسعود مشهدی حسینعلی - استادیار، گروه مهندسی ژئودزی، دانشکده مهندسی نقشه برداری، دانشگاه صنعتی خواجه نصیر الدین طوسی، تهران، ایران
افزایش دقت در تعیین موقعیت با سامانه GPS در صورتی که مشاهداتی کوتاه تر از ۲۴ ساعت داشته باشیم، به شدت به مدل کردن بهتر خطاهایی که در تجزیه دادههای GPS معمولا با میانگین گیری کاهش می یابند، بستگی دارد. افزایش دقت جابه جاییهای حاصل از پردازش دادههای آهنگ بالا در کاربردهای ژئوفیزیکی مربوطه مانند لرزه نگاری، مستلزم کاهش خطاهای سیستماتیک در طیف بسامدهای لرزهای است. روشهای استانداردسازی و تصحیح این خطا مبتنی بر تکرارپذیری آرایش فضایی این سامانه هستند. خطاهایی که دقت نتایج را در روش های تعیین موقعیت آهنگ بالا روی مقیاسهای زمانی ۶۰۰-۱۰ ثانیه با سامانه GPS تحت تاثیر قرار میدهند تا حد زیادی به هندسه بخش فضایی و ایستگاه اندازهگیری بستگی دارند. از آنجا که مدارهای ماهوارههای GPS ثابت هستند، خطاهای وابسته به این هندسه در هر روز تکرارپذیری بالایی دارند. این ویژگی مبنای توسعه روش فیلترینگ نجومی برای کاهش سطح نوفه مختصات حاصل از GPS است. در حالی که فرض بر این است که تکرارپذیری آرایش فضایی ماهوارههای این سامانه بر اساس دوره تناوب تکرار نجومی اتفاق میافتد، زمان واقعی این تکرارپذیری حتی برای هر ماهواره متفاوت است. در این نوشتار، دوره تناوب تکرار مسیر زمینی میانگین، ۲۳ ساعت و ۵۵ دقیقه و ۵۵ ثانیه برآورد و برای کاهش سطح نوفه سریهای زمانی جابه جایی نسبی استفاده شده است. با استفاده از این دوره تناوب، نوفه های با بسامد کمتر از ۰۱/۰ هرتز در موقعیتهای آهنگ بالای GPS به گونه قابل توجهی کاهش مییابند. افزون بر این، با جایگزینی روش مطلق تعیین موقعیت با روش نسبی در این نوشتار، بزرگی جابه جاییهای هملرزه قابل تشخیص به کمتر از ۴ میلی متر در مولفههای مسطحاتی و کمتر از ۱۰ میلی متر در مولفه ارتفاعی کاهش یافته است.
کلمات کلیدی: GPS آهنگ بالا, جابه جایی نسبی, دوره تناوب (پریود) تکرار مداری, فیلترینگ نجومی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1390997/