زینب داودی - گروه زمینشناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران
علی یساقی - گروه زمینشناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

در این مقاله هندسه و تحول جنبشی ساختارهای توسعه یافته در راستای یکی از پهنه­های گسلی عرضی (ایذه) در کمربند چین خورده- رانده زاگرس ارائه شده تا از این راه منشا این گسل ها و اثر آنها بر ساختارهای کمربند تحلیل شود. دگرریختی­های سطحی بر روی پوشش رسوبی در امتداد پهنه گسلی ایذه شامل تغییر روند ساختارهای اصلی زاگرس و توسعه ساختارهای فرعی به صورت ریزچین ها و ریزگسل ها بر روی ساختارهای اصلی زاگرسی هستند. برداشت های دقیق ساختاری از پهنه گسلی نشان داد که نحوه پراکندگی و الگوی این ساختارهای فرعی بر روی پوشش رسوبی در پهنه زاگرس چین­خورده- رانده، به گونه­ای است که می­توان سه پهنه فشارشی میان گسل های زیرسطحی با آرایش نردبانی را در امتداد پهنه گسلی ایذه تحلیل کرد. با بررسی منحنی­های هم ستبرا، تغییرات رخساره­ای سازندهای مختلف و برش های لرزه­ای بازتابی مشخص شد که این گسل های زیرسطحی مراتب جوان تر فعالیت گسل ایذه هستند که به عنوان یک گسل پی­سنگی در اثر همگرایی مایل کوهزاد زاگرس، فعالیت دوباره یافته و سبب شکل­گیری چنین دگرریختی هایی در پوشش رسوبی شده است. با توجه بهشواهد زمین لرزه­ای، اثر این فعالیت تا عهد حاضر نیز ادامه دارد. چنین تحلیلی می­تواند قابل همگانی کردن برای اثر دگرریختی دیگر گسل های مایل بر پوشش رسوبی کمربند چین­خورده- رانده زاگرس باشد.  

کمربند چین خورده- رانده زاگرس, پهنه گسلی عرضی- برشی, فعالیت دوباره گسل پی سنگی, پهنه گسلی ایذه