مهدی عبادی زحمت کش - دانشجوی دکتری دانشگاه هایدلبرگ

گردشگری ادبی یاLiterary Tourism شاخه ای از گردشگری فرهنگی، محسوب می شود که انگیزه اصلی گردشگران، بازدید از مکان ها و سایت هایی است که با زندگی و حیات نویسندگان، شاعران و یا هنرمندان و یا آثارشان مرتبط باشند. در حقیقت، افسون وجاذبه این مکانها، گردشگران ادبی را که معمولا از خوانندگان و علاقمندان به آثار این شاعران و هنرمندان هستند را ترغیب کرده تا با سفربه این محل ها، از نزدیک با محل تولد و محیط زندگی کودکی آنها، که الهام بخش شعرها و آثار و نوشته هایشان بوده، آشنا شوند. گاهی هم گردشگران ادبی، برای ادای احترام به جایگاه ادبی آنها، به آرامگاه و محل های یابود این هنرمندان سفر می کنند.گردشگری ادبی، علاوهبر تاثیرات مادی که بر اقتصاد محلی دارد، نقش بسزایی در شناساندن و حفظ آثار ادبی مفاخر یک قوم و ملت که در حقیقت جزء میراثفرهنگی غیرملموس و هویت آنها هم محسوب می شود به دیگر جوامع ایفا می نماید. سرزمین ایران از دیرباز مهد شعر و ادبیات محسوب می شده است. در بین شاعران پارسی گو حافظ و سعدی از جایگاه بسیار والایی برخوردارند، بطوریکه همه ساله گردشگران ادبی علاقمند بهزبان پارسی و فرهنگ و عرفان ایران – اسلامی را از سراسر جهان ترغیب کرده که به شیراز سفر نموده و از آرامگاه این دو شاعر بازدیدنمایند. در این مقاله می کوشیم، تا با پرداختن به جایگاه و اهمیت گردشگری ادبی در دنیا، با مقایسه نمونه های سایت گردشگری ادبی در دنیا، به تشریح نقش حافظ و سعدی در جذب گردشگران ادبی به شیراز پرداخته شود.

گردشگری ادبی، حافظ، سعدی، شیراز