اثرگذاری فضای شهری همه شمول برارتباط موثرکودکان درمحیط با تاکید برنقش مولفه های بصری منظر

فضاهای شهری بخصوص محیطهایی که کودکان بیش از سایر فضاهای عمومی با آن در تماساند، محیطهای بازی و شهربازیها، پارکهای کودک و ... هستند که به دلیل فقدان پاسخگویی به نیازها و مطالبات کودکان، متناسب نبودن ساختار فیزیکی، اجتماعی این فضاها با نیازها و علایق کودکان به عنوان یکی از عمده ترین و به دلیل آسیب پذیری بالا، قابل توجه ترین گروه ها میباشند شهر و فضاهای شهری با تمام ویژگیهای کالبدی و عملکردیشان، عرصه هایی هستند که هر فردی از ابتدای زندگی با آنها درگیر است و بخش اعظمی از عمر خود را در این مکانها سپری میکند و خواه ناخواه روی فرد وزندگی آینده او تاثیر خواهد گذاشت. کودکان هم مانند بزرگسالان از طریق تصاویر ذهنی خود با محیط ارتباط برقرار میکنند و مشخصا دیدگاه آنها بسیار متفاوت با دیدگاه بزرگسالان است. در مبانی طراحی شهری همواره به کودک به عنوان یکی از عوامل تاثیرگذار در فضای شهری نگریسته میشود. اما علیرغم این توجه، وقتی مدافعان همین مبانی پا به عرصه طراحی میگذارند با توجه به ماهیت مسئله و اهداف تحقیق، در این پژوهش از طرح تحقیقی ترکیبی و به منظور ارائه تحلیل جامعی از مسئله موردپژوهش داده های کمی و کیفی را به صورت همزمان گردآوری کرده و نتایج به دست آمده از دو روش ادغام میشود. روش پژوهش در این مقاله توصیفی– تحلیلی است که با بهره گیری از اسناد کتابخانه ای و برداشتهای میدانی به بررسی و تحلیل پرداخته میشود. در مطالعات کتابخانه ای با استفاده از کتابها، جزوات، مقالات، پایان نامه ها و مجلات مرتبط به اقدامات اولیه شناخت درباره مولفه های بصری منظر و تاثیر آن بر کودکان پرداخته شد. نتایج تحقیق نشان می دهد در طراحی فضای کودک محور بررسی عواملی چون: طراحی مبلمان با توجه به کودکان دارای معلولیت باید به گونه ای باشد که کودک بدون درخواست کمک بتواند نیازهای خود را رفع کند. ارتفاع دستان کودک روی ویلچر باید مد نظر باشد. ترکیب بندی رنگها و تنظیم نور در فضا نبایدآزاردهنده و مبهم باشد. استفاده از محرکهایی که موجب تحریک و جلب توجه حواس میشوند به عنوان نشانه هایی قابل درک برای نابینایان نیز در طراحی فضا مورد توجه قرار گیرد.

Keywords:

طراحی فضای شهری , کودکان , نقش مولفه های بصری منظر