حمید نظری - پژوهشکده علوم زمین، سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور، تهران، ایران آزمایشگاه علوم زمین مونت پلیه، دانشگاه مونت پلیه، مونت پلیه، فرانسه
ژان فرانسوا ریتز - آزمایشگاه علوم زمین مونت پلیه، دانشگاه مونت پلیه، مونت پلیه، فرانسه
ریچارد واکر - دپارتمان علوم زمین، دانشگاه اکسفورد، اکسفورد، انگلستان
رضا سلامتی - سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور، تهران، ایران
عباس قاسمی - سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور، تهران، ایران
علیرضا شافعی - سازمان زمین شناسی و اکتشافات معدنی کشور، تهران، ایران

گسل فیروزکوه در بیشتر بخش خود در لبه جنوبی دره فیروزکوه در باختر البرز مرکزی قرار دارد. گسل فیروزکوه با درازای ۷۰ کیلومتر و راستای جنوب باختری-  شمال خاوری و سازوکار کار چپ گرد- کششی از جمله ساختارهای  گسله و مهم در ناحیه البرز مرکزی است. از این گسل در گذشته به عنوان گسل فشاری با شیب به سوی جنوب یاد شده است. پژوهش های پارینه لرزه شناسی و سن سنجی رادیوکربن در راستای گسل راستالغز – چپ گرد فیروزکوه نشانگر رخداد زمین لرزه های بزرگ در البرز مرکزی در طی هولوسن است. در این نوشتار داده های به دست آمده از یکی از دو ترانشه حفر شده با درازای ۴۰ متر، پهنای ۲ متر و ژرفای ۴ متر واقع در خاور فیروزکوه ارائه می شود. در محلی که اثرات به جای مانده از آخرین زمین لرزه رخداده بر اثر جنبش گسل فیروزکوه در دومین ترانشه (F۲) یافت شده است. رخداد آخرین زمین لرزه با اثرات به جای مانده از گسل خوردگی جوان بر روی نهشته های سطحی که خود به طور چینه ای پوشاننده آبرفت های دارای قطعاتی از استخوان های انسانی است، قابل رهگیری است. سن به دست آمده برای این قطعات استخوانی که در ژرفای۷۰-۶۰ سانتی متری ترانشه یافت شده است بر اساس روش کربن ۱۴ برابر۲۸  ± ۱۱۵۹سال (پیش از ۱۹۵۰ میلادی، BP) برآورد می شود. با توجه به نرخ لغزش برآورد شده در هر رخداد لرزه ای که از بررسی نگاشت (لوگ) پارینه لرزه شناسی دیواره خاوری ترانشه (F۱) به دست آمده است، بزرگای برآورد شده برای هر لرزه کهن نزدیک به ۷ است.  

فیروزکوه, پارینه لرزه شناسی, کربن ۱۴, ترانشه