پویان ایار - استادیار، گروه راه و ترابری، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
ساجد برادران - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران
سپهر عبدی پور وسطی - دانشجوی دکتری، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران

یکی از انواع مخلوط های آسفالتی که در سال های اخیر بسیار مورد توجه بوده و با افزایش کاربرد در بسیاری از کشورهای جهان همراه است، مخلوط آسفالتی با استخوان بندی سنگدانه ای (SMA) می باشد که در اواسط دهه ۶۰ میلادی طراحی و معرفی گردید. طراحی و تولید این نوع آسفالت همواره با مشکلاتی از قبیل شیار شدگی، سایش و ضعف در برابر تحمل بارهای ترافیکی همراه بوده است. در این پژوهش تاثیر افزودنی های گوناگون از قبیل مواد آلی، معدنی، طبیعی، پلیمری و غیر پلیمری بر روی مخلوط آسفالتی با استخوان بندی سنگدانه ای مورد بررسی قرار گرفت. در مجموع افزودنی هایی مانند اتیلن وینیل استات،نانو افزودنی ها ، الیاف به دست آمده از گیاه سیسال، ضایعات بازالت دیاربکر، سرباره فولاد موجب بهبود خصوصیات مخلوط SMA مانند افزایش مقاومت در برابر شیار شدگی، افزایش عمر خستگی، بهبود حساسیت رطوبت و کاهش خاصیت ریزش قیر شدند. به عنوان مثال با افزودن ۶ درصد اتیلن وینیل استات به قیر عدد روانی تقریبا ۴۳ درصد افزایش یافت. همچنین افزودن نانو Fe۲O۳ به مخلوط های SMA به طور متوسط موجب بهبود مقاومت در برابر شیارشدگی به میزان ۳۳ درصد گردید. علاوه براین نتایج نشان می دهد که استفاده از افزودنی های طبیعی و به کارگیری مواد و مصالح سنگدانه ای بازیافتی و ضایعاتی به عنوان جایگزین بخشی از سنگ دانه های موجود، موجب کاهش هزینه ساخت و اجرا می گردد. لازم به ذکر است که این امر از جنبه زیست محیطی نیز حائز اهمیت می باشد.

مخلوط آسفالتی با استخوان بندی درشت دانه (SMA), افزودنی, خرابی روسازی, مقاومت در برابر شیار شدگی, ریزش قیر