تاثیر ابعاد کالبدی و اقتصادی کیفیت زندگی بر ماندگاری جمعیت سکونتگاه های روستایی مطالعه موردی: روستاهای بخش رضویه شهرستان مشهد

کیفیت زندگی مفهومی چندوجهی، نسبی، متاثر از زمان و مکان و ارزش های فردی و اجتماعی است که دارای ابعاد عینی و بیرونی، ذهنی و درونی است. از این رو، معانی گوناگونی برای افراد و گروه های مختلف بر آن مترتب است. همچنین کیفیت زندگی برای هر یک از افراد جامعه پاسخگوی یکی از نیازهای حیاتی بوده و از این رو در دهه های اخیر، گرایش دولت ها به فراهم کردن کیفیت زندگی برای نگه داشتن جمعیت در مناطق روستایی بسیار درخور توجه است. در این مقاله سعی شده است تاثیر اقتصادی و کالبدی کیفیت زندگی بر ماندگاری جمعیت سکونتگاه های روستایی ناحیه شناسایی و مورد تجزیه وتحلیل قرار گیرد. روش پژوهش، توصیفی- تحلیلی است. محدوده جغرافیایی مورد مطالعه بخش رضویه شهرستان مشهد و جامعه آماری روستائیان ۱۲ روستا از این بخش با جمعیت ۲۵۷۰ و حجم نمونه ۳۵۶ خانوار از روستاییان است که با استفاده از فرمول کوکران تعیین گردیده اند. پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرنباخ حدود ۹۳۱/۰ به دست آمده است. روش نمونه گیری طبقه ای در انتخاب روستاهای نمونه بکار گرفته شد. برای جمع­آوری اطلاعات از مطالعات کتابخانه ای و میدانی (پرسشنامه) و تجزیه و تحلیل داده ها از تکنیک معادلات ساختاری و نرم افزار Smart PLS نسخه ۳ استفاده شده است. نتایج نشان داد که کیفیت زندگی در ناحیه مورد مطالعه از نگاه روستاییان در بعد کالبدی دارای شرایط مناسب تری نسبت به بعد اقتصادی است.

Keywords:

کیفیت زندگی روستایی , بعد اقتصادی , بعد کالبدی , ماندگاری جمعیت روستایی و بخش رضویه