هدیه دبیری - گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، واحد تهران غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
لیلا زارع - گروه معماری، دانشکده هنر و معماری، واحد تهران غرب، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.

استفاده از فضاهای جمعی بخش مهمی از زندگی روزمره است، فضاهای عمومی به عنوان مکان های ملاقات برای مردم عمل می کنند، بنابراین این مکان ها باید از امنیت کافی برخوردار باشند تا افراد بتوانند در آن با آرامش به تبادل اطلاعات با یکدیگر بپردازند. شهر به عنوان بستر زیست آدمی می بایست سرشار از عرصه های جمعی برای تعاملات اجتماعی باشد ولی در توسعه شتاب زده شهرهای امروزی توجه به فضاهای جمعی با امنیت که به عنوان یکی از نیازهای اساسی بشر امروزی می باشد کم رنگ شده است. هرچه فضاهای شهری مطلوب تر باشند و با معیارهای اصیل، طراحی و محافظت شوند، میزان جذب انسان ها به فضا افزایش یافته و به مراتب زمان حضور افراد در فضا نیز افزایش می یابد. پارک ها نیز به عنوان یکی از فضاهای جمعی در فضای شهری همواره موردتوجه بوده اند. در پژوهش حاضر هدف بر آن است تا با تحلیل در پارک دانشجوی تهران به عنوان یک فضای جمعی، میزان سطح تعاملات اجتماعی دراین فضا مورد بررسی قرار گیرد و به بررسی نظر کاربران درباره ی تاثیر مولفه های امنیت در فضا پرداخته شود. بدین منظور ۵۰ پرسشنامه با در نظر گرفتن چهار فرضیه بین کاربران پارک دانشجو به صورت تصادفی پخش گردید و با بهره مندی از نرم افزار به تجزیه وتحلیل داده ها در قالب جداول مکتوب پرداخته شد. آزمون و بررسی فرضیات تحقیق با استفاده از آماره استیودنت(t)، همبستگی و رگرسیون صورت گرفته است. نتایج گویای آن است که سطح تعاملات اجتماعی در این پارک در حد متوسطی قرار دارد و ازنظر کاربران فضا، بین فاکتورهای موثر بر امنیت در اجتماع پذیری، نورپردازی، اندازه فضا و آزادی جهت درنگ کردن در سطح نامطلوبی قرار دارند.

امنیت , تعاملات اجتماعی , فضاهای جمعی , پارک دانشجو , تهران