احمد نوحه گر - استاد دانشکده محیط زیست، پردیس دانشکده های فنی، دانشگاه تهران، تهران، ایران
فرناز ظفرمحتشمی - فارغ التحصیل کارشناسی ارشد رشته مدیریت اجرائی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
علی علوی نائینی - دانشجوی دکتری رشته برنامه ریزی محیط زیست، دانشگاه تهران، تهران، ایران

آگاهی از میزان خطرپذیری نواحی گوناگون شهرها و توجه به بحث کنترل سیلابهای شهری به عنوان محورهای اساسی در پرداختن به مشکلات شهری قرار دارند. در این پژوهش حوضه آبریز درکه به عنوان حوضه مورد مطالعه انتخاب گردیده است. از بین رفتن پوشش گیاهی و گسترش مناطق شهری در سطح این حوضه سبب گردیده است تاعوامل هیدرولوژیکی از قبیل میزان نفوذپذیری و ارتفاع رواناب در قسمت جنوبی حوضه دچار تغییراتی شوند که مطابق با آن ارتفاع رواناب زیاد ونفوذپذیری کم گردیده است که منتج به افزایش سیلاب شهری خواهد شد. با توجه به لایه های مختلف حوضه آبریز درکه میانگین شماره منحنی منطقه با استفاده از روش SCSعدد ۸۷ به دست آمده است، تغییرات آن از مقدار ۷۳ تا ۹۴ بوده است که بیشترین مقدار آن در جنوب حوضه می باشد که منطقه شهری را شامل می شود. در این پژوهش تلاش گردیده است تا با بررسی دبی سیلاب های ۱۰ ساله، ۵۰ ساله، ۱۰۰ ساله، ۲۰۰ ساله، ۵۰۰ ساله و ۱۰۰۰ ساله مربوط به اعداد مختلف شماره منحنی که عدد ۷۳ مربوط به کاربری با بیشترین میزان نفوذپذیری خاک، عدد ۸۷ مربوط به میانگین اعداد شماره منحنی کاربری های مختلف و عدد ۹۴ مربوط به کاربری های با کمترین میزان نفوذپذیری خاک است، میزان اثرگذاری نفوذ خاک بر شدت و خطر این سیلاب ها مورد بررسی قرار گیرد. در برآورد دبی سیلاب ها با دوره های بازگشت کمتر که احتمال وقوع بیشتری دارند، تغییرات کاربری با نسبت بیشتری افزایش یافته اند و هرچه دوره بازگشت طولانی تر می شود نسبت عددی کوچکتر و فاصله عددی بیش تر می گردد.

پوشش گیاهی, تغییر کاربری اراضی, حوضه آبریز درکه, سیلاب