رحیم بردی آنامرادنژاد - دانشیار جغرافیا وبرنامه ریزی شهری، دانشگاه مازندران، بابلسر، ایران
محمود آروین - دانشجوی دکتری جغرافیا وبرنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران، ایران
حسین فرهادیخواه - دانشجوی دکتری جغرافیا وبرنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران، ایران

سنجش میزان تاب آوری شهرها و مناطق با استفاده از شاخص های مناسب به برنامه ریزان و تصمیم گیرندگان در درک توان و قابلیت مناطق در برابر مخاطرات طبیعی و انسانی به منظور تدوین استراتژی ها و برنامه های مناسب کمک شایانی می کند. هدف اصلی این پژوهش بررسی توان های شهرستان های استان کهگیلویه و بویراحمد با بهره گیری از رویکرد تاب آوری منطقه ای می باشد. پژوهش ازنظر روش، توصیفی-تحلیلی و ازنظر هدف، کاربردی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شهرستان های استان کهگیلویه و بویراحمد طبق تقسیمات سال ۱۳۹۰ می باشد. داده های موردنظر از طرح آمایش استان استخراج گردید. از ۳۱ شاخص سه بخش سرمایه انسانی، طبیعی و فیزیکی به منظور سنجش تاب آوری منطقه ای استفاده گردید. برای تحلیل داده ها از روش آنتروپی شانون به منظور وزن دهی و تکنیک مورا جهت رتبه بندی بهره گرفته شد. نتایج بیانگر این است که شهرستان های بویراحمد، کهگیلویه، گچساران، دنا، باشت، چرام و بهمئی ازنظر شاخص های تاب آوری منطقه ای به ترتیب رتبه یک تا هفت را به دست آوردند. ضروری است جهت تقویت تاب آوری منطقه ای و تاب آوری شهرستان ها شاخص های مثبت مانند طول راه ها، خدمات ارتباطی و درمانی افزایش یابد و شاخص های منفی مانند بیکاری، بارتکفل، تراکم جمعیت کاهش یابند.

تاب آوری, تاب آوری منطقه ای, مخاطرات, مورا, کهگیلویه و بویراحمد