بهروز اکبری - دانشجوی دوره دکترای تخصصی شیمی تجزیه دانشگاه تهران و عضو انجمن نانوف

بررسی ها نشان می دهد که حداقل از پنجاه سال گذشته مسا له حفاظت محیط زیست از اصلی ترین نگرانی های تمدن های پیشرفته جهان بوده است . این نگرانی ها که در ابتدا به سلامت عمومی محدود می شد از دهه 1970 کم کم مسائل زیست محیطی را نیز شامل گردید . بسیاری از تکنولوژی هایی که پا به عرصه ظهور گذاشته بودند ابعاد زیست محیطی آنها مورد توجه قرار نگرفته بود و آلاینده های مختلف انتشار یافته از بکارگیری تکنولوژی ها، محیط طبیعی و سبز زمین را بیش از پیش تهدید می کرد که این روند علیرغم قانون گذاری ها و اعمال سیاست های حفاظت از محیط زیست در عرصه جهانی با شدت و ضعف هایی در عرصه های مختل ف ادامه یافت و بشر به وضعیتی از نظر محیط زیست رسید که امروزه شاهد آن هستیم . امروزه باور عمومی بشر به این مساله است که با غفلت از نابودی محیط زیست و دور ریزی غیر مسئولانه مواد زائد و انتشار آلاینده ها نمی تواند به پیشرفت های تکنولوژیک خود ادامه دهد . از این رو در جستجوی یک تکنولوژی سازگار با محیط زیست و در بین تکنولوژی های پا به عرصه گذاشته در جهان در یک وضعیت ناباورانه نانوتکنولوژی با یک رویکرد جدید در علوم جلوه می نماید که علاوه بر سازگاری آن با محیط زیست، ابزار موثری در رفع و کاهش آلاینده های به جا مان ده در محیط بر اثر فعالیت سایر تکنولوژی ها محسوب می شود. امروزه در دنیا از نانو تکنولژی به عنوان یک تکنولوژی کلیدی و تاثیر گذار بر علم، تکنولوژی و صنعت یاد می شود . در یک تعریف ساده می توان نانوتکنولوژی را شامل تکنولوژی هایی دانست که در ابعاد نانو عمل می کنن د و نانو واحد اندازه گیری و برابر یک میلیاردم متر است . اندازه اتم ها و ملکول های مواد نیز در این محدوده قرار دارد و از این رو می توان با دخالت در نحوه آرایش اتم ها و ملکول های به ساختارهای جدید دست یافت که قبلا وجود نداشته است . این دستاورد شگرف می تواند در عرصه منابع طبیعی، انرژی، آب و بسیاری دیگر از عرصه های زیست محیطی تحولات چشمگیری را ایجاد نماید و کاربردهای بسیاری در رفع و کاهش آلاینده های محیط زیست از جمله در کنترل و رفع آلاینده های هوا، تصفیه فاضلاب های خانگی و صنعتی و پالایش خاک از آلودگی های پایدار داشته باشد.