غلامرضا ثناگوی محرر
سارا طاهری
سمانه محسنی زاده
راحله منتظری
آذین حاجی عباسی

چکیده هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه آموزش مجازی با استرس ادراک شده در دانش آموزان پسر مقطع متوسطه در دوران کرونا بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود و جامعه آماری پژوهش را کلیه دانش آموزان مدارس تهران در سال ۱۴۰۰ تشکیل دادند، روش نمونه گیری در این تحقیق براساس نمونه گیری با توجه به گستردگی جامعه نمونه گیری تصادفی طبقه ای مبتنی بر سهم جامعه در هر مدرسه بود که با استفاده از جدول مورگان حجم نمونه تعداد ۱۰۰ نفر انتخاب گردید. همچنین برای گردآوری اطلاعات پرسشنامه های استرس ادراک شده کوهن و همکاران (۱۹۸۳) و پرسشنامه یادگیری الکترونیکی واتکین و همکاران(۲۰۰۴)، به کار برده شد. داده های پژوهش با استفاده از بسته آماری برای علوم اجتماعی نسخه ۲۲ در سطح توصیفی و استنباطی تحلیل شده است. نتایج پژوهش حاکی از وجود رابطه مستقیم و معنی دار بین آموزش مجازی با استرس ادراک شده در دانش آموزان پسر مقطع متوسطه در دوران کرونا بود و با توجه به یافته های پژوهش بین متغیرهای آموزش مجازی و یادگیری خود راهبر رابطه دارد.

واژگان کلیدی: آموزش مجاری، استرس ادرک شده، دانش آموزان متوسطه