سکینه بنکی

چکیده تامین خواسته و دستور موقت اقدامی احتیاطی هستند. تامین خواسته، جهت در امنیت قرار دادن خواسته به کار می رود و دستور موقت دراموری که تعیین تکلیف در آن فوریت دارد و به تقاضای خواهان دعوا صورت می گیرد. در مواد ۱۰۸ تا ۱۲۹ قانون آیین دادرسی مدنی مقرراتی در خصوص تامین خواسته پیش بینی شده و مواد ۳۱۰ تا ۳۲۵ قانون آیین دادرسی مدنی نیز به دستور موقت یا دادرسی فوری اختصاص یافته است. این مواد بیشتر به بیان شرایط و مقررات کلی پرداخته است. بدین جهت لازم می آید که معنا و مفهوم این دو نهاد ، مرجع صالح صدور آنها و دلایل و موجبات صدور تبیین شود.

واژگان کلیدی: دستور موقت.تامین خواسته.دادرسی.