صفیه رضایی - دانشجوی دکتری تاریخ تمدن و ملل اسلامی، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران
یدالله حاجی زاده - استادیار گروه تاریخ تمدن و ملل اسلامی، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، قم، ایران
سید قاسم موسوی رزاقی - استادیار گروه تاریخ تشیع، پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، قم، ایران

اهمیت کتاب و کتاب خانه در میان تمدن ها پوشیده نیست. از بین رفتن برخی کتب در برخی برهه های تاریخی موجب شده است ادعا درباره چرایی آن مطرح شود. با بررسی آثار متقدمان با ادعای آنها مبنی بر امحای کتب به دست فاتحان مسلمان مواجه می شویم. بررسی و نقد این ادعا مسئله ای است که در این مقاله به آن می پردازیم. مطرح کردن این شبهه در دوران حاضر علیه اسلام و مسلمانان دلیلی است بر اهمیت پرداختن به این مسئله و نقد آن. نوشته پیش رو با مراجعه به کتاب خانه ها و منابع مربوط به بررسی آثار گذشته و توصیف و تحلیل آنها با هدف نقد ادعای کتاب سوزی و رفع اتهام از فاتحان مسلمان سامان یافته است. در این بررسی نشان داده ایم که اولین شبهه کتاب سوزی، پنج قرن بعد از ظهور اسلام مطرح شده است. ابن خلدون، ابوریحان بیرونی و سمرقندی دانشمندان بزرگی در حوزه های مختلف بوده اند، ولی در حوزه تاریخ، گزارش هایی از بی دقتی آنها در انتقال مطالب تاریخی آمده است، از جمله درباره ادعای امحای آثار به دست فاتحان مسلمان که می توان گفت نظر ایشان غیردقیق است.

کتاب سوزی, فتوحات اسلامی, ایران قبل از اسلام, امحای کتب