علی مرتضوی مهر - استادیار الاهیات، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران
محمدجواد یاوری - استادیار تاریخ، دانشگاه باقرالعلوم، قم، ایران
نسرین فتاحی - استادیار الاهیات، دانشگاه رازی، کرمانشاه، ایران

امامیه به امامت الاهی اهل بیت  (ع) باور دارند؛ این عقیده نظری آنان در میان کتاب ها و مقالات متعددی انعکاس یافته، اما تاکنون پژوهشی صورت نگرفته است که رفتارهای عملی و باورمندی عینی آنان در عصر حضور را درباره شئون، صفات و دیگر محورهای نظام امامت، در کانون توجه قرار دهد. بر اساس این کاستی ها حتی خاورپژوهان یا دگراندیشان مذهبی نیز به این باور رسیده اند که باورهای شیعه امامیه در دوره های متاخر از عصر حضور شکل گرفته یا تکامل یافته است. اکنون برای شناخت و نشانه یابی این رفتارها و ارزیابی آنها لازم است بررسی تاریخی درباره اندیشه های تجلی یافته آنان صورت پذیرد و روشن شود که، آیا شیعیان عصر حضور از اندیشه های بنیادین درباره امامت برخوردار بوده اند؟ در پاسخ به این پرسش بنیادین، این نتیجه حاصل شد که شیعه در همان آغاز شکل گیری، اندیشه های بنیادین در مسئله امامت داشته و در رویدادهای سیاسی اجتماعی زندگی شان تجلی یافته است. این مقاله از روش توصیفی و تحلیل بهره گرفته است.

نشانه یابی رفتاری, شیعیان عصر حضور, امامت اهل بیت (ع)