محمدنبی احمدی - دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه رازی.
ناهید پیشگام - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات عربی دانشگاه رازی.

مولفه های مقاومت در ادبیات کودک، یکی از تاثیر گذارترین ژانر های ادبی هر فرهنگ و ملتی است. کودکان از آسیب پذیرترین اعضای هر جامعه ای به شمار می روند. به دلیل شرایط کنونی سوریه، کودکان سوری با بحران ها و تنش های اجتماعی بسیاری مواجه هستند؛ ازاین رو، ادبیات معاصر سوریه نیز به آن، گره خورده است و هر شاعر آزادی خواهی، مظلومیت کودکان را پیرنگ اشعار خویش قرار می دهد. حسین حبش، در زمره شاعران سوری است که قلب تپنده اش، تاخت وتاز بر روح و پیکره کودکان را تاب نیاورده و قلم در جوهر سرایش از آنان فروبرده است تا باز گوکننده این ظلم در اشعارش باشد. در این جستار، بر آنیم با روش توصیفی- تحلیلی به واکاوی انگاره های ذهنی کودک سوری، نسبت به جنگ و اثرات آن بر روح و روان وی در مجموعه شعری «ملاک طائر» با تکیه بر شاخص ترین مفاهیم مقاومت بپردازیم. یافته های پژوهش حاکی از آن است که شاعر، عنصر کودک و آثار روان سایی جنگ بر کودک را به هنرمندانه ترین شکل در شعر خود منعکس کرده است. وی با بهره گیری از اندیشه فرا زمانی و با جهشی که به سوی آینده داشته است، تصویر گر آینده روشن برای جامعه، با تکیه بر نسل آینده است. ره آورد دیگر جستار حاضر این است که شاعر در قالب الفاظ و مفاهیمی کنایی جراحت و زخم روحی و روانی که کودک بدان دچار شده را به تصویر کشیده است. دیگر اینکه، وی در ترسیم مظلومیت کودک و دنیای پاک کودکانه وی از بازی های نمادین و واژگونی تعبیر بهره جسته است و همچنین شخصیت های حاضر در شعر شاعر، مصداق خارجی آن ها بیشتر از غیر واقعی بودن آن هاست.

حسین حبش, کودک و جنگ, شعر مقاومت, انگاره های ذهنی کودک