حسن گودرزی لمراسکی - دانشیار گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه مازندران.
زهرا عموزاده آرائی - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات عربی دانشگاه مازندران.

برای ایجاد و بنای یک قصه یا داستان، ابتدا باید طرح و نقشه ای کلی از آن درنظر داشت؛ سپس سایر جزئیات داستان در قالب طرحی از پیش تعیین شده، قرار داده می شوند، که پی رنگ نامیده می شود. پی رنگ از عناصر مهم و سازنده داستان است که بر چرایی داستان و وجود روابط علی و معلولی بین حوادث آن تاکید دارد. این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی بر آن است تا عناصر پی رنگ را در دو داستان شعری «مصرع بلبل» ابراهیم طوقان و «گل وبلبل» فریدون مشیری بررسی و تجزیه وتحلیل کرده و اثبات نماید که پی رنگ قوی و منسجم موجود در این اشعار، تاثیر زیادی در اوج گیری و عدم یکنواختی داستان دارد. شروع زیرکانه و سوال برانگیز داستان، استفاده به موقع از گره های موجود و در پی آن ایجاد کشمکش و در نهایت گره گشایی، موجب می گردد مخاطب سیری منظم و منسجم را در روند داستان احساس کند و هیچ گره و مسئله ای بی پاسخ گذاشته نشود. ضمن این که شخصیت و زاویه دید تاثیر بسزایی بر پی رنگ دارد، زیرا دانای کل بودن راوی و دادن اطلاعات ناقص و سرنخ هایی از وقایع پیش رو از جانب او، موجب می گردد اطلاعاتی که فرای دانسته های شخصیت، به مخاطب می دهد، مخاطب را در مقایسه با شخصیت های داستان، دچار تعلیق بیشتری کند.

پی رنگ, ابراهیم طوقان, فریدون مشیری, مصرع بلبل, گل وبلبل