توسعه گردشگری شهری با اهداف ایجاد تعاملات اجتماعی - اقتصادی

امروزه صنعت گردشگری در جهان توسعه فراوانی یافته است و بسیاری از کشورها از این رهیافت توانسته اند وضعیت خویش را تا حد درخور توجهی بهبود بخشیده و بسیاری از مشکلات خود از قبیل بیکاری، پایین بودن سطح درآمدسرانه و کمبود درآمد را پوشش دهند. گسترش فضاهای باز جمعی و ایجاد مراکز فراغتی و تفریحی مدرن یکی از اهداف مهم برنامه ریزان مدیریت کلانشهرهای جامعه در حوزه گردشگری شهری است. توسعه گردشگری شهری با ارتقای ابعاد کمی و کیفی با حداکثر بازده یکی از مهمترین فعالیت های عمده مدیریت اجرایی شهرها در عصر حاضر می باشد. وجود جاذبه های متنوع در شهرها چون اماکن تاریخی، فضاهای سبز، مراکز فرهنگی امکانات ورزشی، تسهیلات مهمان نوازی، مراکز خرید و بازراها و... جزء پارامترهای مهم شکل گیری گردشگری شهری می باشد. بر این اساس پژوهش حاضر توسعه گردشگری شهری با اهداف تعاملات اجتماعی- اقتصادی با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج و یافته های پژوهش حاضر بر نقش مثبت و منفی توسعه گردشگری در توسعه پایدار شهری در حوزه بکارگیری بهینه و کارآمد منابع و جاذبه های موجود اشاره دارد. بی توجهی به نقش برنامه ریزی شهری در جهت توسعه زیرساخت ها، تجهیزات و ارائه تسهیلات به گردشگران سبب عقب ماندن این صنعت مهم در یکی از زمینه های مهم فعالیت های اقتصادی و اجتماعی در سطوح منطقه ای، ملی و جهانی به عنوان مقصد حرکت های گردشگری می تواند شود. بنابراین توجه به ارکان و معیارهای اساسی برنامه ریزی شهری برای استفاده موثر از این جاذبه ها امری ضروری است، و می توان گفت توسعه گردشگری، به ویژه در کشورهای کمتر توسعه یافته، عامل موثری در مقابله با فقر است و سبب افزایش درآمد قشرهای مختلف، کاهش بیکاری و رونق اقتصادی و در نتیجه بهبود کیفیت زندگی مردم و افزایش رفاه اجتماعی می شود. در همین راستا ارزیابی آثار اقتصادی صنعت گردشگری، سبب فراهم کردن اطلاعات لازم جهت شکل گیری سیاست های توسعه گردشگری می شود. گردشگری، مفیدترین بخش صنعتی جهان است و برچند فعالیت اقتصادی از جمله اشتغال، منابع انسانی، توسعه، تجارت بین المللی و تراز پرداخت ها تاثیرگذار است

Keywords:

توسعه گردشگری , توسعه پایدار , شهرنشینی , گردشگری شهری