علیرضا موفق - دانشگاه پیام نور
حسین محمدهاشمی - پردیس فارابی دانشگاه تهران

آیت الله جوادی آملی، بر اساس آیات الهی و در نگاهی متمایز، محبت نسبت به ذات مقدس حق را دارای مراتب چهارگانه می داند. این مراتب از مرتبه عام موجودات به معنی میل که بدون اراده و به شکل تکوینی است آغاز می شود و در مرتبه بعد که باز عام است، به شکل ارادی و همراه با شعور ادامه می یابد. دو مرتبه بعد مختص انسان است و با بهره مندی از گوهر گرایش و علم به ذات همراه می شوند. این بهره، آسیب هایی نیز دارد که به شخص محب نه به فیاضیت مطلق حق برمی گردد. مرتبه نهایی محبت، مختص انسان هایی است که محبت خود را نه بر اساس نیازها و خواسته ها، بلکه در جهت برترین حبیب حق، حضرت ختمی مرتبت۶ بنا می کنند. این مومنان که حب حق را نه در حرف و ادعا، بلکه در سیره عملی خود نشان می دهند، از عشق متقابل حضرت حق بهره مند می شوند؛ عشقی که برترین نعمت متنعمان بهشت و بلکه خود بهشت و برترین مقام بهشتیان است. در این تحقیق، از روش توصیفی و تحلیلی استفاده شده است.

محبت, عشق, میل, تسبیح, محبت دوسویه