احمد جمالی - دانشآموخته حوزه علمیه قم و پژوهشگر پژوهشگاه علوم وحیانی معارج.

در قرآن کریم از پیمان های گوناگونی یاد شده که خدای سبحان از انسان ها گرفته است. یکی از این پیمان ها، میثاقی است که در آیه ۱۷۲ سوره اعراف آمده است؛ براین اساس، خدای سبحان تمام فرزندان بنی آدم را از پشت آنان گرفته، تکتک ایشان را بر خودشان شاهد قرار داده، از آنها بر ربوبیت خویش اقرار گرفته است و همه آنان اعتراف کرده اند. این آیه از پیچیده ترین آیات میثاق است که بیشتر مفسران نتوانسته اند آن را به درستی تبیین کنند. در این مقاله، ابتدا به مهمترین دیدگاههای مفسران پیشین و اشکالات آنها اشاره می کنیم. سپس درباره دیدگاه علامه طباطبائی و قوت ها و ضعف های آن از نگاه علامه جوادی آملی سخن می گوییم. در پایان، دیدگاه علامه جوادی آملی را تبیین و به برخی از مهمترین مباحث درباره آن اشاره میکنیم.      

میثاق, ربوبیت, ذر, تمثیل, ملکوت, فطرت, حجت