صدیقه حاتمی
راضیه امینی

پیشرفت روزافزون علم پزشکی افق‎های جدیدی را فراروی بشر نهاده و امکان اعمال شیوه‎های نوین در درمان افراد را ایجاد نموده است. یکی از مسائل نوظهور در عرصه پزشکی امکان پیوند عضو حیوان به انسان است که با توجه به کمبود اعضای پیوندی، می‎تواند گره‎گشای بسیاری از مشکلات باشد. نوشتار حاضر با اتخاذ شیوه توصیفی تحلیلی و در پژوهشی مسئله محور، به بررسی چنین شیوه‎ای از دو منظر علم پزشکی و فقه پزشکی پرداخته و با تحلیل و نقد مشکلات فراروی آن به این نتیجه رسیده است که اتخاذ چنین شیوه‎ای در درمان افراد بلااشکال است. نتایج تحقیق نشان می‎دهد دانشمندان علم پزشکی توانسته‎اند با کشف برخی داروها و تحقیقات و آزمایش‎های متعدد تا حد بسیار زیادی مشکلات این نوع پیوند را مرتفع سازند. از منظر فقهی نیز با توجه به اصولی از قبیل مدلول قاعده لاضرر و به حکم قاعده «الضرورات تبیح المحظورات» چنین پیوندی جایز و مشروع است.

پیوند عضو, حیوان, انسان, علم پزشکی, مبانی فقهی