محمد علی همتی - استادیار دانشکده مطالعات تطبیقی قرآن شیراز
محمد شاکر - استاد دانشگاه قم
محمدرضا پیروز مفرد - دانشیار دانشگاه قم

کریستف لوگزنبرگ (Christoph Luxenberg) در کتاب «قرائت سریانی آرامی از قرآن» ادعا کرده است که زبان قرآن، زبان عربی آمیخته با زبان سریانی است و مسلمانان سده های بعد از نزول، به دلیل عدم اطلاع از این موضوع، بسیاری از عبارات قرآن را درست نفهمیده اند؛ از این رو، وی تلاش می کند تا با روش فقه اللغه و زبان شناسی تاریخی، بسیاری از واژگان قرآن را با زبان و خط سریانی آرامی تطبیق دهد تا از برخی عبارات مشکل و مبهم قرآن رمزگشایی کند. یکی از مهم ترین مبانی وی مدل بودن خط سریانی برای خط عربی است. وی معتقد است خط مکتوب عصر نزول، خط سریانی آرامی بوده است و اعراب از این خط الگو برداری کرده اند. با این حال، در اثر غفلت اعراب سده های بعدی از این پیشینه تاریخی خط عربی، آنها در فهم برخی از واژگان و آیات قرآن برداشت های نادرست داشته اند، ولی آیات قرآن خلاف این دیدگاه را نشان می دهد و کشفیات باستان شناسی موید آن است که خط عربی حتی در دورترین منطقه حجاز هم وجود داشته است و حروف عربی بیشتر به حروف نبطی شباهت دارد تا سریانی. این مقاله، تنها عهده دار بررسی و تجزیه و تحلیل نظریه لوگزنبرگ درباره مدل بودن خط سریانی برای خط عربی است.

کریستف لوگزنبرگ, خط عربی, خط سریانی, خط نبطی, حروف الفبا