علی رحیمی باغی - دانشجوی دکتری، گروه حسابداری، دانشکده علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه اصفهان، اصفهان. ایران
مهدی عرب صالحی - دانشیار، گروه حسابداری، دانشکده علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران
محمد واعظ برزانی - دانشیار، گروه اقتصاد، دانشکده علوم اداری و اقتصاد، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

هدف: ریسک سیستمی زمانی اتفاق می‎افتد که شکست یا بحران در یک بخش از بازار به دیگر بخش‎ها سرایت کند و به بحرانی فراگیر تبدیل ‎شود؛ به گونه‎ای که زیان یک یا چند نهاد مالی مهم و اثرگذار به سایر نهادها نیز منتقل شود. در نظام مالی هر کشوری شناسایی دقیق و به‎‎موقع ریسک سیستمی با‎ هدف پیشگیری از وقوع بحران مالی ضرورتی انکارناپذیر است. بنابراین در پژوهش حاضر، ریسک سیستمی در نظام مالی کشور ارزیابی شده است.   روش: در پژوهش حاضر با استفاده از روش شبکه علیت گرنجر، ریسک سیستمی در نظام مالی کشور، شامل بانک‎ها، شرکت‎های سرمایه‎گذاری و بیمه در فاصله زمانی ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۶ ارزیابی شده است. یافته‎ها: نتایج پژوهش نشان می‎دهد بخش بانکی و بیمه به‎ترتیب دارای بیشترین و کمترین میزان ریسک سیستمی هستند. همچنین مشخص شد که میزان ارتباط سیستمی بین نهاد‎های مالی در گذر زمان تغییر می‎کند. در بررسی اعتبار نتایج پژوهش، با استفاده از رگرسیون رتبه‎ای مشخص شد که نتایج استخراج شده از اعتبار کافی برخوردارند. نتیجه‎گیری: بخش بانکی دارای بیشترین درجه تاثیرگذاری بر سایر بخش‎هاست که این موضوع بر بالا بودن ریسک سیستمی در بخش بانکی دلالت دارد. به بیان دیگر، بخش بانکی به‎عنوان جزئی از نظام مالی کشور نسبت به سایر بخش‎ها اهمیت سیستمی بیشتری دارد و در صورت وقوع بحران مالی در این بخش، به‎علت تاثیرگذاری به نسبت بالای آن، به‎راحتی می‎تواند به سایر بخش‎ها سرایت کند.    

ریسک سیستمی, شبکه علیت گرنجر, نهاد‎های مالی, نظام مالی