رضا راعی - استاد مدیریت مالی، دانشکده مدیریت دانشگاه تهران، تهران، ایران
مهدی آسیما - دانشجو دکتری مالی بانکداری، دانشکده مدیریت دانشگاه تهران، تهران، ایران

مدل قیمت‎گذاری دارایی سرمایه‎ای یکی از مدل­های رایج برآورد نرخ بازده مورد انتظار سرمایه­گذاران است. از آنجا که ممکن است پسماندهای باقی‎مانده از رگرسیون تخمینی در این مدل دارای ناهمسانی واریانس شرطی باشند، در این پژوهش تلاش شده است که قدرت پیش­بینی مدل قیمت‎گذاری دارایی سرمایه‎ای استاندارد و مدل قیمت‎گذاری دارایی سرمایه‎ای با در نظر گرفتن ناهمسانی واریانس شرطی متقارن و نامتقارن آزمون شود. بدین منظور بازده مورد انتظار طی دوره زمانی تحقیق بر اساس هر سه مدل موجود در این پژوهش برآورد شد و مقایسه‎ای میان نتایج آن با بازده تحقق یافته انجام گرفت و از شاخص میانگین مجذور خطا برای سنجش قدرت پیش­بینی مدل­های تحقیق استفاده شد. با اجرای آزمون دایبولد ماریانو روی شاخص میانگین مجذور خطا، مدل­های تحقیق با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج نشان داد در نظر گرفتن ناهمسانی واریانس شرطی (متقارن و نامتقارن) موجب افزایش قدرت پیش­بینی بازده تحقق­یافته با استفاده از مدل قیمت‎گذاری دارایی سرمایه‎ای می­شود.  

سرمایه گذاری, مدل قیمت‎گذاری دارایی سرمایه‎ای, ناهمسانی واریانس خودرگرسیو شرطی, ناهمسانی واریانس شرطی متقارن, ناهمسانی واریانس شرطی نامتقارن