سعید فرخی زاده
امیر علیپور

خلاصه هدف مقاله حاضر، ارزیابی عوامل تاثیرگذار بر موفقیت انواع قراردادهای مهندسی، تامین تجهیزات، اجرا با استفاده از رویکرد مبتنی بر سیستم های اطلاعات مدیریت پروژه است. EPC در واقع نوعی روش قراردادی اجرای پروژه های طرح و ساخت است. امروزه تعداد زیادی از پروژه ها به این روش اجرا می شوند. در این نوع قراردادها که به صورت فزاینده ای مورد توجه قرار گرفته است، اساسا یک شخصیت حقوقی مستقل مسئولیت طراحی وا جرای پروژه را عهده دار می شود که ممکن است یک شرکت تنها یا مشارکت چند شرکت باشد. شرکت یا سازمانی که مبادرت به اجرای پروژه ها به روش طرح ساخت می نماید الزاما ضرورتی ندارد که تمامی امکانات مورد نیاز را هم برای طراحی و هم اجرا در دست خود داشته باشد. نوع قرار داد مهندسی، تامین تجهیزات، اجرا براساس یک تعریف کلی شامل سه بخش عمده طراحی و مهندسی، تامین کالاو خدمات مورد نیاز برای پروژه و ساخت میباشد. در واقع مراحل اداره کردن، تحویل بموقع، هزینه پیش بینی شده می باشد. از ویژگی های عمده اجرای پروژه ها به روش مهندسی، تامین تجهیزات، اجرا (EPC) کاهش زمان کلی اجرا و افزایش سود پروژه ها بوده است. مستقیم نوع قرارداد بر میزان موفقیت و یا شکست هر پروژه امری واضح است که با مطالعه و تحقیق مناسب قبل از عقد قرارداد می توان از تاثیر مثبت آن بهره برد. پس از طراحی و توسعه چارچوب نظری تحقیق، به بیان فرضیه (فرضیات) تحقیق پرداخته شد و در نهایت جهت سنجش هدف اصلی تحقیق ده فرضیه ایجاد گردید. جهت حل مسئله و پاسخ گویی به سوالات تحقیق، گام های زیر پیموده شد: مطالعه ادبیات موضوع، استخراج سازه ها، متغیرها و عوامل مرتبط با ویژگی های مرتبط طراحی ابزار اندازه گیری مرتبط، مطالعات میدانی مقدماتی و معتبر سازی ابزار اندازه گیری داده ها و اطلاعات، تهیه پرسشنامه های نهایی و توزیع آن در بین متخصصان، مطالعات میدانی اصلی و جمع آوری داده ها و اطلاعات، و در نهایت تجزیه و تحلیل بدست آمده، که در آن جهت روایی ابزار اندازه گیری از آزمون آلفای کرونباخ، جهت آزمون فرضیات از آزمون معادلات ساختاری و آزمون فریدمن استفاده شده است.

کلمات کلیدی: قرارداد EPC , مدیریت پروژه , سیستم اطلاعات مدیریتی، طراحی، اجرای پروژه.