زهره حسنی - دانشیار گروه حسابداری دانشگاه شریعتی تهران
سمیه کرمی شاه بلاغی - دانشجوی کارشناسی حسابداری دانشگاه شریعتی تهران

مقدمه و هدف: این تحقیق با هدف بررسی تاثیر جهت گیری های راهبردی و قابلیت یادگیری مشترک بر ایجاد نوآوری در روابط بین عرضه کننده-مشتری انجام شده است. روش / رویکرد/ جمع آوری اطلاعات: این تحقیق از لحاظ هدف از نوع کاربردی بوده و از آن جایی که هدف تحقیق تعیین روابط علی میان متغیرهاست، از نظر گردآوری داده ها توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این تحقیق شرکت های کوچک و متوسط شهرک صنعتی البرز است. برای جمع آوری داده ها پرسشنامه هایی ساختاریافته بر اساس مدل پژوهش جین و همکاران (۲۰۱۸) تهیه و در میان مدیران عالی شرکت های کوچک و متوسط شهرک صنعتی البرز توزیع شد. از ۲۵۰ پرسشنامه ی ارسال شده از طریق ایمیل بین مدیران عامل، ۱۳۸ پرسشنامه بازگردانده شد و ۱۳۶ پرسشنامه قابل استفاده بود (نرخ بازگشت ۳/۵۵ درصد). فرضیه ها از طریق تحلیل همبستگی و تکنیک مدل سازی معادله ساختاری مورد آزمون قرار گرفتند. نتایج: نتایج نشان داد که جهت گیری های استراتژیک متفاوت می توانند انواع مختلف نوآوری را از روش های مختلفی در حضور اثر تعدیل کننده قابلیت یادگیری مشترک، سبب شود. به طور خاصی، مشخص شد که جهت گیری بلندمدت تنها بر نوآوری افزایشی تاثیرگذار می باشد، در حالی که نوآوری رادیکال از یکپارچگی الکترونیکی و جهت گیری پیشگیرانه مشتری از یادگیری مشترک متاثر می باشند. علاوه بر این، عدم اطمینان های زیست محیطی مانند عدم اطمینان فنی و عدم اطمینان تقاضا به داشتن نقش تعدیل کننده اثرات قابلیت یادگیری مشترک بر نوآوری های رادیکال شناخته شده اند.بحث و نتیجه گیری: این پژوهش بینش بیشتری را برای کارشناسان فراهم می آورد. به طور خاص، نتایج این پژوهش نشان می دهد که قابلیت یادگیری مشترک به عنوان یک مکانیزم کلیدی در ایجاد نوآوری برای تامین کنندگان در روابط آن ها با مشتریان صنعتی قدرتمند عمل می کند.

جهت گیری های راهبردی، یادگیری مشترک، ایجاد نوآوری، روابط بین عرضه کننده-مشتری