ستار الماسی مقدم
مهدی شریفی

چکیده: پل صیحه که به آباره عباس خان نیز شهرت دارد دارای کاربری آبیاری و آبرسانی به مزارع کشاورزی را عهده دار بوده است، زمانی که تاسیسات آبرسانی به صورت امروزی وجود نداشت با استفاده از پل های اینچنینی آب به مزارع انتقال داده شده است. در این مقاله که به روش تحلیلی توصیفی انجام شده است، جمع آوری اطلاعات از طریق منابع کتابخانه ای و مشاهدات عینی انجام شده است. و محدوده جغرافیای آن شهرستان اندیمشک و در حوزه تاریخی ساسانی تا به امروز است. پل های موجود در محدوده مورد مطالعه متعدد اند که با توجه به بررسی موردی پل صیحه از جنبه های معماری و سازه ای و خدماتی که این پل ارائه کرده است به صورت مفصل به توضیح آن پرداخته شده است. نتایج حاصل عبارت اند از اینکه این پل توسط مالک اراضی اطراف جهت بهبود سیستم آبرسانی احداث شده است و عام المنفعه نیست و همچنین اینکه این پل مربوط به دوران صفوی می باشد که سنگفرش کف دالان از تکنیک های جالب مورد استفاده در این بنا است.

واژگان کلیدی: اندیمشک، آباره، پل، صفوی، صیحه