اثربخشی درمان شناختی – رفتاری بر میزان نیازهای خودتعیینگری(خودمختاری ادراک شده، شایستگی ادراک شده، ارتباط ادراک شده) در پرستاران
عنوان مقاله: اثربخشی درمان شناختی – رفتاری بر میزان نیازهای خودتعیینگری(خودمختاری ادراک شده، شایستگی ادراک شده، ارتباط ادراک شده) در پرستاران
شناسه ملی مقاله: JR_IJNR-16-5_006
منتشر شده در در سال 1400
شناسه ملی مقاله: JR_IJNR-16-5_006
منتشر شده در در سال 1400
مشخصات نویسندگان مقاله:
نازنین کریم زاده - Faculty member of Payame Noor University, Instructor, Department of Educational Sciences and Psychology, Tehran, Iran
لیلا خادمی عادل - PhD Student in Educational Psychology, Department of Psychology, Faculty of Humanities, Tehran University of Research Sciences, Tehran, Iran
مریم درویشی - Assistant Professor, Department of Educational Sciences and Psychology, Payame Noor University, Tehran, Iran
خلاصه مقاله:
نازنین کریم زاده - Faculty member of Payame Noor University, Instructor, Department of Educational Sciences and Psychology, Tehran, Iran
لیلا خادمی عادل - PhD Student in Educational Psychology, Department of Psychology, Faculty of Humanities, Tehran University of Research Sciences, Tehran, Iran
مریم درویشی - Assistant Professor, Department of Educational Sciences and Psychology, Payame Noor University, Tehran, Iran
مقدمه : مطالعات نشان دادهاند که سطح نیازهای اساسی روانی(خودمختاری، شایستگی و ارتباط) در پرستاران به تناسب موقعیت شغلی که دارند پایین است و این موضوع نیازمند بررسیهایی بیشتری میباشد. همچنین مطالعات نشان داده است که میتوان با روشهای درمانی، آموزشی و مشاورهای سطح نیازهای خودتعیینگری ارتباط، شایستگی و خودمختاری را در پرستاران، ارتقا داد. بنابراین هدف مطالعه حاضار بررسی اثربخشی درمان شناختی – رفتاری بر میزان نیازهای خودتعیینگری(خودمختاری ادراک شده، شایستگی ادراک شده، ارتباط ادراک شده) در پرستاران بود.
روش کار: در این مطالعه نیمه آزمایشی ، ۴۰ پرستار شاغل در بیمارستان میلاد تهران در سال ۱۴۰۰ به شیوه غیر احتمالی داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه ۲۰ نفره تقسیم شدند. گروه آزمایش دوره درمان شناختی – رفتاری را در یازده جلسه ۵/۱ ساعتی طی کردند و گروه کنترل هیچ گونه درمانی دریافت نکرد . برای جمعآوری دادهها از مقیاس نیازهای خودتعیینگری سوریبو و همکاران(۲۰۰۹) در مراحل پیشآزمون و پسآزمون برای دو گروه آزمایشی و گواه استفاده شد. دادههای پژوهش با روش تحلیل کواریانس چندمتغیری تجزیه و تحلیل شدند. تحلیل دادهها به کمک نرمافزار(اس پی اس اس ۲۱) انجام گرفت.
یافته ها : یافته های آماری نشان داد که اثر گروه(سطح متغیر مستقل) بر نیازهای خودتعیینگری(خودمختاری ادراک شده، شایستگی ادراک شده، ارتباط ادارک شده) از نظر آماری معنیدار است(۰۵/۰P=). یافتهها همچنین نشان داد که درمان شناختی رفتاری در مقایسه با گروه کنترل بر سطح نیازهای خودتعیینگری پرستاران تاثیر مثبت و معنیداری داشته است.
نتیجه گیری : یافته ها حاکی از آن بود که درمان شناختیرفتاری در افزایش سطح نیازهای خودتعیینگری پرستارن، اثربخش است. بنابراین چنانچه بتوان پرستارانی که سطح خودتعیینگری ،ارتباط،خودمختاری و شایستگی پایینی برخودار هستند را شناسایی کرد و میتوان به آنها در افزایش سطح خودتعیینگری مطلوب با استفاده از روش درمان شناختیرفتاری کمک کرد.
کلمات کلیدی: Cognitive-behavioral therapy, self-determination needs, nurse, درمان شناختی – رفتاری, نیازهای خودتعیین گری, پرستار
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1395529/