دیدگاه آیت الله جوادی آملی درباره عرفان نظری
Publish place: Isra Hikmai، Vol: 8، Issue: 2
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 228
This Paper With 33 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HKMT-8-2_002
تاریخ نمایه سازی: 23 بهمن 1400
Abstract:
آیت الله جوادی آملی به تبع استاد خود علامه طباطبایی و براساس حکمت صدرایی، با تحلیل عین ربط بودن معلول به علت، وحدت وجود عرفانی را پایه ریزی می کند. با این تحلیل، ماهیت به مفهوم، و سازوکار هستی شناختی و منطق هستی در این نظرگاه به تقسیم شیء به وجود و مفهوم برمی گردد؛ بنابراین آنچه متن هستی را پر کرده فقط وجود است که به علم حضوری شهودی در مشهد نفس عارف قرار می گیرد و جز آن مفهومی است که قوام بخش علم عرفان نظری است و کاروبار استدلالات، احتجاجات و منطق عرفانی را فراهم می کند؛ ازسوی دیگر همین تقسیم بندی پایه منطقی دوگانه «بود و نمود» می شود، که والاتر از نگاه تشکیکی است که مقام ذات را حقیقت رقایق فیض منبسط و وجودات مقید می داند. در این دیدگاه عرفانی، جز ذات اطلاقی حق، که لابه شرط مقسمی است و والاتر از مقام و منصب است، دیگر مراتب هستی نمود و سایه این حقیقت فوق متعال اند. این عرفان اصیل توحیدی، تعریف انسان موحد را نیز متفاوت می کند؛ دیگر مانند فلسفه سخن گفتن از ثبوت استقلالی نفس عارف و قوای ادراکی او در درک هستی خارجی رخت می بندد و هویت انسان با نظر به توحید عرفانی خود پرسش برانگیز می شود که چگونه دربرابر حقیقت توحید، وجود و هویت موحد می تواند موجه باشد. این پرسش بحث را درباره فنای عرفانی به درستی پیش می کشد.
Keywords:
Authors
مهدی صدفی
دکتری حکمت متعالیه پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :