پیش بینی کامیابی بر اساس متغیرهای زوجی سازگاری زناشویی، جهتگیری اهداف زناشویی و منبع کنترل زناشویی در زنان متاهل

هدف پژوهش پیش­بینی کامیابی بر اساس متغیرهای زوجی سازگاری زناشویی، جهتگیری اهداف زناشویی و منبع کنترل زناشویی در زنان متاهل شهر اصفهان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل تمام زنان متاهل شهر اصفهان در سال ۱۳۹۶-۱۳۹۷ بودند بدین منظور ۱۰۴ زن متاهل به شیوه             در دسترس انتخاب و پرسشنامه کامیابی سو، تای و دینره (۲۰۱۴)، جهتگیری هدف زناشویی کانزاس اگمان، ماکسلی و اسچام (۱۹۸۵)، منبع کنترل زناشویی میلر، لفکورت و ویر (۱۹۸۳) و سازگاری زوجی اصلاح شده (باسبی، کریستنسن­کران، لارسن، ۱۹۹۵) را پاسخ دادند. در این پژوهش به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از رگرسیون چند متغیره (گام­به­گام) استفاده، و داده­ها با استفاده از نرم­افزار SPSS۲۱ تحلیل شد. نتایج نشان داد که ارتباط جهتگیری اهداف زناشویی، منبع کنترل زناشویی (منبع کنترل درونی و منبع کنترل بیرونی) و سازگاری زناشویی(همفکری و توافق، رضایت و انسجام) با کامیابی معنادار بوده است (۰۰۰/۰ < P)؛ به عبارتی دیگر جهتگیری اهداف زناشویی، منبع کنترل زناشویی و سازگاری زناشویی کامیابی را در سطح معناداری پیش بینی می کند (۰۰۰/۰ < P). علاوه بر این نتایج پژوهش حاکی بود که همفکری و توافق ۴۲ درصد همفکری و توافق و کنترل بیرونی ۴۸ درصد، همفکری و توافق، کنترل بیرونی و رضایت ۵۳ درصد و همفکری و توافق، کنترل بیرونی، رضایت و جهتگیری اهداف زناشویی ۵۵ درصد از کامیابی را پیش بینی می کند. در مجموع در میان متغیرهای پیش­بین (همفکری و توافق، کنترل بیرونی، رضایت و جهتگیری اهداف زناشویی) از بیشترین توان پیش­بینی برای کامیابی برخوردار بود.

Keywords:

کامیابی , سازگاری زناشویی , جهتگیری اهداف زناشویی , منبع کنترل زناشویی , زنان متاهل